وی ادامه داد: به کارگیری نانوفناوری، راههای جدیدی را برای تهیه، توسعه و حمل کارآمد و مؤثر داروهای ضدسرطان باز کرده است، در همین راستا، تاکنون انواع مختلفی از سامانههای چند عاملی، بر پایه پلیمرها، ساختارهای مزومتخلخل، ترکیبات مغناطیسی و طلا برای تثبیت و انتقال داروها در درمان ترکیبی استفاده شده است اما مقاومت دارویی در رابطه با درمان سرطان، یک چالش اساسی محسوب میشود.
این پژوهشگر اضافه کرد: تلاشهای زیادی برای غلبه بر مشکلات مقاومت دارویی انجام شده است. از جمله داروهای ضدسرطان که از نظر جهانی مورد توجه قرار دارند، دوکسوروبیسین و پمتریکس است. هدف ما در این تحقیق، در ابتدا تثبیت گلوتامین به عنوان عامل هدفمندکننده در سطح طلا، سپس توصیف و بررسی رفتار فیزیکوشیمیائی نانوساختارهای حاصل شده بود.
یعقوبی با اشاره به اینکه در ادامه کار از سطح هدفمند شده برای تثبیت داروهای ضدسرطان از طریق برهمکنشهای کووالانسی استفاده شده افزود: نانوساختارهای حاصل که حاوی عامل هدفمند کننده و داروهای ضدسرطان هستند نیز از نظر پایداری و به دست آوردن اطلاعات بنیادی بررسی و مطالعه شدند.
این پژوهشگر حوزه نانو، درباره نتایج این طرح گفت: نتایج این تحقیق میتواند در تولید دانش فنی برای تهیه نانوساختارهای تشخیصی درمانی ترکیبی هدفمندشده مفید و کارآمد باشد و در سطح بینالمللی، افقهای روشنی را در سنتز نانوساختارهای هدفمند انتقال داروهای ضدسرطان ایجاد کند.
یعقوبی تصریح کرد: امکانات و تجهیزات آزمایشگاهی بزرگترین مشکل پیش روی انجام این طرح بود و دستگاههای مورد نیاز باید طوری تنظیم میشد که سلولهای مورد آزمایش، ازبین نرود. این موضوعات، مشکلاتی بود که در انجام طرح وجود داشت، اما توانستیم این مشکلات را برطرف و طرح را به نتیجه برسانیم.