سپاهان برد اما همچنان مشکل این تیم پابرجاست، همچنان مهاجمان طلایی پوش بوی گل نمی دهند و همچنان مهره های دفاعی تیم محرم بار خط حمله را بر دوش می کشند. گلزنی مدافعان و هافبک های سپاهان شاید در لیگ برتر و درمصاف با رقبای نه چندان قدری چون استقلال خوزستان راهگشا باشد(تیمی که در ۷ بازی ۷ بار تسلیم رقبا شده و ساختار دفاعی مستحکمی ندارد) اما قطعاً در برابر حریفان قدر دردسرساز خواهد بود. آن وقت نمی توان همانطور که مربی سپاهان وعده داده، انتظار داشت نماینده پرافتخار اصفهان در لیگ برتر در بیست و پنجمین دوره این مسابقات یکی از کاندیدای اصلی قهرمانی باشد.
سپاهانِ محرم در فصل جاری در اکثر جدال ها توپ و بازی را در اختیار داشته اما در کسب نتیجه ناکام مانده و مهمترین دلیل آن فروکش کردن عطش گلزنی مهره های هجومی این تیم بوده است. همانطور که در بازی با استقلال خوزستان هم با اینکه تیم اصفهانی ۲ گل به ثمر رساند هیچیک از این گل ها به نام فورواردهای سپاهان ثبت نشد.
بدتر از همه آنکه عیار طلای مهاجمان طلایی پوش آنقدر پایین آمده که نویدکیا مأموریت گل کردن پنالتی را هم در دیدار این هفته به هافبک میانی تیمش سپرد تا نشان دهد او هم آنچنان به توانایی مهاجمانش در گشودن دروازه حریفان اعتماد ندارد.
اما اگر موتور گلزنی خط حمله سپاهان روشن نشود و اگر همچنان قرار بر این باشد که مهره های دفاعی این تیم نقش مهره های هجومی را در به ثمر رساندن گل ایفا کنند بدون شک سپاهان در ادامه راه خود در فصل جاری چه در حمله و چه در دفاع با مشکل مواجه خواهد شد. مشارکت سایر مهره های تیم در حمله خوب است؛ اما ادامه این روند و فروریختن سنگر رقبا توسط آنها به جای مهاجمان نه تنها در بلندمدت تیم را آسیب پذیر خواهد کرد بلکه همیشه کارساز نیست و مهمتر از همه آنکه وقتی مدافعان و هافبک ها مجبور می شوند بار گلزنی تیم را به دوش بکشند، خطر اشتباهات فردی آنها در انجام وظیفه اصلی شان بیشتر می شود؛ به خصوص در رقابت های آسیایی و همچنین در مصاف با مدعیان تا بن دندان مسلح در لیگ برتر.
سپاهان جمعه شب و در هفته هفتم لیگ ۲۵ به دومین پیروزی فصل رسید و خود را از ته جدول بالاکشید، سپاهان در برابر آبی پوشان خوزستانی ۲ گل هم به ثمر رساند اما نماینده پرافتخار دیار زاینده رود همچنان آنطور که شاید و باید بوی گل نمی دهد. خط حمله سپاهانِ محرم بیمار است و اگر نسخه ای شفابخش برای درمانش پیچیده نشود تیم از کورس با مدعیان جا می ماند؛ تیمی که اگرچه یک دهه است در کسب جام طلای لیگ ناکام مانده اما در ۵ فصل اخیر همواره یکی از برترین خطوط حمله لیگ را به خود اختصاص داده بود، به ویژه آنکه در دوره های ۲۰، ۲۲ و ۲۳ این رقابت ها نیز مهاجمان طلایی پوش بالاتر از سایر همقطاران خود در لیگ صاحب کفش طلا شدند. اما در این فصل سپاهان نه تنها در به توپ بستن سنگرحریفان ضعیف عمل کرده بلکه فورواردهای طلایی پوش هم عطشی برای چسباندن توپ به تور دروازه رقیبان از خود نشان نداده اند. بهترین شاهد بر این مدعا هم ثبت ۶ گل در ۷ بازی توسط سپاهان بوده؛ یعنی میانگین کمتر از یک گل در هر بازی! در این بین سهم مهاجمان زردپوش فقط یک گل بوده که آن هم از روی نقطه پنالتی به ثمر رسیده است.
کادر فنی سپاهان اگر می خواهد این تیم همانطور که هادی عقیلی اطمینان دارد در ادامه رقابت ها در قامت مدعی قهرمانی ظاهر شود باید موتور گلزنی مهره های هجومی اش را عیب یابی و روشن کند؛ وگرنه با هر گام که در مصاف با تیم های مدعی پیش می رود و همچنین در رقابتهای آسیایی، ضعف خط حمله سپاهان پررنگ تر خواهد شد و تیم در بزنگاه های حساس کم می آورد. شاید دیدار سه شنبه سپاهان با آخال ترکمنستان در لیگ قهرمانان ۲ آسیا بهترین فرصت برای بازکردن قفل پای مهاجمان طلایی باشد؛ آنها باید ثابت کنند که ۲۴ عیار هستند و بی خود با هزینه گزاف به خط حمله سپاهان افزوده نشده اند.
مرضیه غفاریان
