سپاهان محرم بالاخره برد؛ آن هم بعد از ۶ نبرد در دو جبهه متفاوت. طلسم پیروز نشدن ارتش طلایی اصفهان سرانجام روز جمعه با فتح خیبر توسط شاگردان نویدکیا در هفته پنجم لیگ بیست و پنجم شکسته شد؛ اما شاید نکته مهمتر از این پیروزی، چرخش فکری و تغییر نگرش سکاندار جوان سپاهان باشد. محرم نویدکیا بالاخره از ایده آل گرایی دست کشید؛ یا دستکم اینطور نشان داد.
سرمربی ای که بارها تأکید کرده بود فوتبال زیبا را به هر چیزی ترجیح می دهد، این بار پس از برتری یک بر صفر شاگردانش در برابر نماینده خرمآباد، بی خیال فلسفه همیشگی خود شد. بهترین شاهد بر این مدعا هم آنکه محرم درنشست خبری بعد از بازی صراحتاً تأکید کرد وقتی از حریف پیش میافتی باید منطقی باشی و وقتی نتیجه میگیری باید فشار را از روی تیم خود برداری. پربیراه نیست اگر مدعی شویم سرمربی جوان سپاهان، پس از ۶ هفته ناکامی تیمش در مستطیل سبز (۴ بازی لیگ برتر و ۲ بازی آسیایی)که با تکیه بر فلسفه فوتبال زیبا و تحمل شدیدترین انتقادها سپری شد، سرانجام به این نتیجه رسیده که هیچ چیز طعم شیرین پیروزی را نمی دهد، به ویژه برای تیمی که به دنبال کسب جام طلاست؛ آن هم پس از یک دهه ناکامی.
سپاهان در برابر خیبر، تیمی که یک فصل از حضورش در لیگ برتر می گذرد تیم برتر میدان نبود. پربیراه نیست اگر مدعی شویم تنها نکته مثبت این دیدار همان گل زیبای احسان حاج صفی بود که از روی ضربه ایستگاهی به ثمر رسید. سپاهانِ محرم این بار پس از پیش افتادن از حریف برخلاف روال سابق، محافظه کارانه بازی را بست. این شیوه از کنترل بازی برای حفظ نتیجه، اگرچه در تضاد با فوتبال زیباست اما منطقی ترین تصمیم ممکن برای تیم طلسم شده محرم بود.
نویدکیا و شاگردانش برای نیل به این مهم، طعنه تلخ سرمربی جوان حریف با اشاره به فراتر از انتظار ظاهر شدن شاگردان جوانش در مصاف با تیم «۲۰۰۰ میلیاردی سپاهان» را هم به جان خریدند. مهدی رحمتی پر بیراه هم نمی گفت «به جز اوت دستی و ضربه ایستگاهی چیزی از سپاهان ندیدیم». اما سپاهانِ محرم این بار بر آن شده بود که با هر روشی شده و به هر قیمتی با چنگ و دندان از ۳ امتیازی که کسب کرده محافظت کند. محرم راست می گفت شاید در ادامه سپاهان می توانست با به توپ بستن سنگر خیبرِ رحمتی گل های بیشتری هم در این دیدار بزند اما او با علم به جا ماندن مدافعان تیمش در ضد حملات از این کار منصرف شد. بهترین شاهد بر این مدعا هم شکست سپاهانِ محرم در مصاف با سرخپوشان تهرانی و تبریزی با همین فرمان بود. تیم نویدکیا در مصاف با پرسپولیس و تراکتور با وجود یورش بی محابا روی دروازه رقبا و برتری نسبی نسبت به آنها از یکطرف با بی دقتی مهاجمانش به گل هایی که انتظار داشت نرسید و از سوی دیگر روی ضعف و اشتباه مدافعانش گل خورد و امتیاز این دو بازی حساس را دو دستی به حریفان سنتی خود تقدیم کرد. این تجربه تلخ، درس خوبی به سپاهان و نویدکیا آموخت: گاهی منطق و محافظت از گل های به ثمر رسیده، بر بازی زیبا و احساسی تقدم دارد چرا که در پایان تیمی نتیجه می گیرد که منطقی تر بازی کرده نه قشنگ تر!
سپاهان ۴ هفته در لیگ برتر و در دو بازی آسیایی، متحمل سنگین ترین هزینه ها شد تا به این حقیقت برسد که در فوتبال با تکیه صرف بر فلسفه زیبایی به سکوی قهرمانی نخواهد رسید. نکته مهم هم آنجاست که سپاهان، هواداری دارد که به بردن عادت کرده و انتظار دارد تیمش در هر دو جبهه تمام و کمال ظاهر شود؛ یعنی هم زیبا بازی کند و هم نتیجه بگیرد. دشت سوغات ۳ امتیازی از خرم آباد می تواند نقطه شروع فصل دوم نویدکیا در سپاهان باشد؛ فصلی که دیگر خبری از تأکید صرف بر زیبا بازی کردن ولو به قیمت واگذار کردن قافیه به رقبا نیست و معیار اصلی، نتیجه گیری در میدان است.
حالا که سرمربی جوان سپاهان صراحتاً از تغییر نگاهش پرده برداشته، باید منتظر ماند و دید این رویکرد جدید ادامه دار خواهد بود و به ثبات تاکتیکی و جمع آوری امتیازهای متوالی برای طلایی پوشان اصفهانی هم ختم می شود یا در نطفه خاموش خواهد شد. باید اذعان کرد هیچکس از تماشای فوتبال زیبا بدش نمی آید؛ اما مسابقه ای بیشتر به دل هواداران می نشیند که با پیروزی تیم محبوبشان همراه باشد، نه با طعم تلخ شکست.
مرضیه غفاریان