تاریخ تکرار شد و سپاهان، همانند فصل گذشته از صعود به لیگ نخبگان بازماند. اما آنچه مهمتر از تجدید این ناکامی به نظر می رسد، نقش پررنگ اشتباهات فردی و مهلک طلایی پوشان در تکرار این برگ از تاریخ برای سپاهانی ها است. فصل پیش، سپاهانِ مورایس درست در یکی از روزهای داغ مرداد ماه در حالی که در پلی آف لیگ نخبگان در نقشجهان با یک گل از شباب الاهلی پیش افتاده بود، با چند لغزش فردی نتیجه را ۴ بر یک به مهمان اماراتی خود واگذار کرد. در بیست و یکمین روز از مرداد سال جاری نیز این سناریو یک بار دیگر تکرار شد؛ این بار هنوز سه دقیقه از شنیده شدن صدای سوت شروع بازی نگذشته بود که سپاهانِ محرم موفق به فرو ریختن سنگر الدحیل شد؛ اما در ادامه سه بار بر اثر اشتباهات مرگبار بازیکنان خود، تسلیم حملات میزبان قطری اش شد و باز در بر همان پاشنه حذف ارتش طلایی اصفهان از لیگ نخبگان چرخید.
کسی نمی تواند منکر این شود که شباب الاهلی و الدحیل، حریفان پارسال و امسال سپاهان از تیم های پرمهره و گرانقیمت منطقه هستند، اما این را هم نمیتوان انکار کرد که سپاهان در برابر این غول های اماراتی و قطری، آنچنان هم حریف دست و پا بسته ای نبود. بهترین شاهد بر این مدعا هم، حملات پرتعداد شاگردان نویدکیا در نیمه دوم دیدار با تیم الدحیل بود؛ جایی که اگر دقت بیشتری چاشنی ضربات نهایی سپاهانی ها روی دروازه رقیب می شد، یا اگر شاگردان بلماضی هم یکی دوبار حداقل مانند زدرپوشان دچار لغزش می شدند، نتیجه می توانست کاملاً متفاوت باشد. آمار برجای مانده از بازی نیز گواهی دیگر بر این مدعاست ؛ چرا که سپاهان از نظر مالکیت توپ، تیم برتر میدان بود. سربازان تمام وطنی محرم در مجموع با ۱۴ شوت از یاران بلماضی با ۱۲ شوت پیشی گرفتند؛ با این تفاوت مهم که هر دو تیم ۸ شوت در چهارچوب داشتند و سپاهان ۲ شوت خارج از چهارچوب بیشتر از میزبان قطری اش روانه دروازه حریف کرد. همان دو شوت برای گشودن قفل دروازه زکریا و برگرداندن ورق به نفع ارتش طلایی ایران کافی بود؛ اما نشد آنچه باید می شد.
سپاهان همانقدر که در دفاع نامستحکم ظاهر شد، در حمله نیز دقت لازم برای گشودن سنگر رقیب از خود نشان نداد. ضعف مهره های هجومی در باز کردن دروازه حریف به وضوح مشهود بود؛ بهترین شاهد بر این مدعا هم موقعیت هایی که یکی پس از دیگری توسط مهاجمان این تیم از دست رفت و دو گلی است که توسط مهره های دفاعی سپاهان به ثمر رسید.
شاید سپاهانی ها هنوز خودشان را آنطور که بایدو شاید باور نکرده اند، یا شاید هم نام و شهرت بازیکنان تیم مقابل، ناخودآگاه بر ذهن و عملکرد آنها در مستطیل سبز سایه انداخته بود. همین تردید و کمبود اعتماد به نفس، باعث شد فرصت های طلایی برای بازگشت طلایی پوشان به بازی یکی پس از دیگری به راحتی از کف برود و سرنوشت دیدار، بار دیگر با روایتی مشابه فصل گذشته رقم بخورد. با همه اینها، هنوز فرصت باقی است.
سپاهان اگرچه از صعود به بالاترین سطح رقابتهای باشگاهی آسیا بازماند اما همچنان باید در سه جبهه با رقبا نبرد کند. طلاییپوشان اصفهانی باید پیش از آنکه دیر شود، به خود آیند و عزمشان را جزم کنند تا ناکامی در نخستین گام را با کامیابی در مراحل بعد جبران کنند. پربیراه نیست اگر مدعی شویم خوان نخست، دشوارترین مانع پیش روی شاگردان محرم بود؛ با این حال، آنها هنوز ۳۰ خوان سخت در لیگ برتر و مأموریت هایی پرچالش در جام حذفی و رقابت هایی نفسگیر در سطح دوم لیگ قهرمانان آسیا در پیش رو دارند.
سپاهانی ها برای اینکه از این خوان ها با موفقیت عبور کنند باید پیش از هر چیز روی رفع اشتباهات فردی زوم کنند. لغزشهای ساده ای که در اولین گام، بهای سنگین حذف از لیگ نخبگان را برای طلایی پوشان در بر داشت، در کوران رقابت های داخلی و سطح ۲ آسیا هم می تواند سرنوشت سپاهان را تحت تأثیر قراردهد.
انسجام در خط دفاع، تمرکز بیشتر در زدن ضربات آخر در فاز حمله و مهمتر از همه افزایش هماهنگی بین خطوط، باید اولویت اصلی محرم و یارانش در کادر فنی باشد. علاوه بر آن، شاگردان نویدکیا باید اعتمادبهنفس لازم برای رویارویی با هر حریفی را پیدا کنند و از سایه نام های بزرگ و تیم های متمول خارج شوند تا «خواستن توانستن است» را در میدان مسابقه به بهترین شکل ممکن صرف کنند. در غیر این صورت هیچ بعید نیست ناکامی در به ارمغان آوردن جام طلای لیگ برتر، قهرمانی در جام حذفی و موفقیت در رقابت های لیگ ۲ قهرمانان آسیا دوباره بر صفحات تاریخ باشگاه فولادمبارکه سپاهان حک شود.
مرضیه غفاریان