۳ هفته مانده تا لیگ بیست و چهارم به پایان برسد و سپاهان فقط روی کاغذ شانس قهرمانی دارد. طلایی پوشان اصفهانی با ۵ امتیاز کمتر از سرخپوشان تبریزی در رده دوم ایستاده اند و از جام طلا دور شده اند. سپاهان برای سبقت گرفتن از تراکتور باید از یک سو هر سه بازی باقیمانده خود را با پیروزی پشت سر بگذارد و از سویی دیگر امیدوار به شکست تی تی ها در هفته های پایانی باشند که با توجه به رقبایی که این دو تیم در این مدت در مقابل دارند فقط معجزه می تواند دست سپاهان را به جام طلای ۲۴ برساند.
باز هم کار سپاهان به اما و اگر کشید. انگار طلایی های دیار زاینده رود عادتشان شده که فصل را با صدرنشینی استارت بزنند و در ادامه گوی و میدان را به رقبا واگذار کنند. فرقی هم نمی کند که حریف آنها در این مسیر سرخپوشان تبریزی باشند یا سرخپوشان تهرانی و یا آبی پوشان تهرانی و خوزستانی! سپاهان ۱۰ فصل متوالی(با احتساب این فصل) قافیه را به حریفان واگذار کرده است. از اینها بدتر اینکه تیم اصفهانی امسال از اینجا رانده و از آنجا مانده شده، چند روز پیش شانس کسب جام حذفی را با مغلوب شدن در برابر ملوان از دست داد و ۲۵ اردیبهشت همینکه داور سوت پایان لیگ ۲۴ را به صدا در آورد از ناکامی طلایی پوشان در به ارمغان آوردن جام زرین این رقابت ها هم یک دهه خواهد گذشت. خوش بین ترین هوادار سپاهان هم گمان نمی کند که این تیم با این فرمان بتواند از تراکتور پیشی بگیرد.
سپاهان علاوه بر اینها کفش طلای لیگ را هم از دست داده؛ کفشی که دو سال متوالی به مهاجم طلایی پوش دیار نصف جهان تعلق گرفت اما امسال سپاهان این میدان را هم به نفع رقیبان خالی کرد. هرچند جدا شدن شهریار مغانلو، آقای گل فصل پیش لیگ از جمع طلایی پوشان نقش پررنگی در این موضوع داشت و مصدومیت مهدی لیموچی، فوروارد تازه وارد و۹ گله طلایی ها هم در این میان بی تأثیر نبود اما از اینها مهمتر اینکه طلسم رضا اسدی دیگر مهاجم برتر فصل پیش سپاهان و عملکرد ضعیف سایر مهره های هجومی خط آتش این تیم اصفهانی بود که باعث شد سپاهان هم کفش طلا را از دست بدهد هم به موازات آن در آستانه از دست دادن جام طلا قرار بگیرد. چه بسا اگر خط آتش سپاهان پرقدرت تر سنگر حریفان را به آتش می بست طلایی پوشان در غلبه بر حریفان موفق تر عمل می کردند و حداقل در عین ناباوری در برابر تیمی هایی چون شمس آذر و استقلال خوزستان و ملوان و نساجی متوقف نمی شدند.
اما شد آنچه نباید می شد و چیزی نمانده جام طلا برای دهمین سال متوالی از کف اصفهانی ها برود. آیا سپاهان برای فصل بعد جبران مافات می کند؟ آیا قرار است همچنان برخی مهره های ناکارآمد در خط حمله این تیم به میدان بروند یا اینکه سپاهان مهاجمان جوانی چون آقایی پور و لیموچی را جایگزین ستاره های خاموش خط آتش خود خواهد کرد؟ راستی پای بن یدر، مهاجم فرانسوی پرآوازه ای که به تازگی به جمع شاگردان کارترون افزوده شده کی به گل باز می شود؟ به نظر سپاهان برای مُهر پایان زدن بر طلسم ناکامی یک دهه ای خود در کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر باید با تدبر بیشتر و سنجیده تر وارد کارزار نقل و انتقالاتی پیش فصل شود. بد نیست هنگام دست گذاشتن روی یک مهره نامی برای افزودن وی به سبدخرید تابستانی به غیر از سابقه پربار وی در فصول گذشته به وضعیت جسمانی او و کارنامه اخیرش هم توجه شود و الا آش همین آش و کاسه همین کاسه خواهد بود.
مرضیه غفاریان
