رئیس حوضه آبریز زایندهرود با اشاره به بازگشایی آب برای کشت پاییزه کشاورزان اصفهان، گفت: این رهاسازی طی ۲ مرحله و ابتدا برای کشاورزان غرب و سپس برای منطقه شرق اصفهان انجام میشود.
علیرضا الماسوندی با اشاره به اینکه چهارشنبه هفته گذشته (۲۳ آبان) جلسهای با حضور کشاورزان، مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان و سایر افراد مؤثر برگزار شد، اظهار داشت: پس از آن نشستی نیز راجع به موضوع بازگشایی آب برای کشت پاییزه با استاندار اصفهان داشتیم.
وی افزود: با توجه به شرایط مخزن سد زاینده رود قرار شد رهاسازی آب در ۲ مرحله برای کشت پاییزه کشاورزان اصفهان انجام شود؛ به این صورت که در مرحله اول از ابتدای آذر برای کشاورزان غرب اصفهان یعنی منطقه بُرخوار و خمینیشهر رهاسازی آب داشته باشیم و با یک فاصله زمانی، برای منطقه میانی و کشاورزان شرق، شامل آبشار و رودشت رهاسازی داشته باشیم.
محدودیت در بازگشایی آب به دلیل حجم مخزن سد زایندهرود
رئیس حوضه آبریز زاینده رود خاطرنشان کرد: این بازگشایی و رهاسازی آب با محدودیتهایی همراه خواهد بود که آن هم شرایط حجم مخزن خواهد بود.
الماسوندی ادامه داد: امیدوار هستیم بارشهایی که در ادامه ماه آبان و ابتدای آذر خواهیم داشت مخزن بتواند شرایط مناسبی پیدا کند که ما شرمنده کشاورزان اصفهان نشویم.
وی حجم کنونی مخزن سد زایندهرود را ۲۴۰ میلیون مترمکعب اعلام و تصریح کرد: حجم مخزن سد زایندهرود به دلیل مسائل کیفی آب نباید به کمتر از ۱۶۰ میلیون مترمکعب برسد زیرا برای شرب از نظر بو و طعم ممکن است اثر گذار باشد و این مراقبت هم به لحاظ کمی و کیفی صورت میگیرد.
پیش از این روز پنجشنبه احمدرضا صادقی معاون حفاظت و بهرهبرداری شرکت آب منطقه اصفهان در مصاحبهای با یکی از رسانههای محلی درخصوص بازگشایی زایندهرود گفته بود مدت زمان جاری سازی آب در شبکههای آبیاری کشاورزی مناطق غرب استان (از محل سد نکوآباد) حدود هفت و برای شبکههای آبیاری کشاورزی شرق اصفهان ۱۰ روز خواهد بود به این معنا که زاینده رود در کلانشهر اصفهان ١٠ روز جاری خواهد بود.
سد زاینده رود با ظرفیت اسمی یک میلیارد و ۲۳۹ میلیون مترمکعب به عنوان یکی از اصلیترین سدهای مرکز کشور و تأمین کننده آب آشامیدنی، محیط زیست، کشاورزی و صنعت در منطقه مرکزی ایران است. این سد قوسی شکل که سال ۱۳۴۹ به بهرهبرداری رسید در ۱۱۰ کیلومتری غرب اصفهان در شهرستان چادگان قرار دارد.
رودخانه زایندهرود به طول بیش از ۴۰۰ کیلومتر در دهههای اخیر بدلیل برداشتهای بیرویه در بالادست، انتقال آب به حوضه دیگر، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگیها، به یک رودخانه با جریان دورهای، تبدیل و در پایین دست با خشکی مواجه شده است.