لیگ برتر بوی گل نمی‌دهد. مهاجمان این رقابت‌ها عطشی برای گلزنی ندارند. برخی از آنها هم طلسم شده اند و هر چه می‌زنند به در بسته می‌خورد؛ نه اینکه دلمان خوش باشد به اینکه عملکرد مهره‌های دفاعی و گلرها مانع از گلزنی مهره‌های هجومی می‌شود نه! این بی دقتی فورواردهای لیگ و کیفیت پایین آنهاست که بهترین موقعیت‌ها برای گشودن سنگر رقیبان را برباد می‌دهد. چه اینکه بازیکنان شاغل در لیگ برتر در اکثر مواقع به راحتی از سد نه چندان مستحکم دفاعی حریفان عبور می‌کنند توپ را به جلو دروازه می‌رسانند اما در زدن ضربه نهایی تنها سیبلی که برای آنها محلی از اعراب ندارد تور دروازه رقیب است؛ یعنی توپ بخت برگشته به هر نقطه ای شلیک می‌شود الا چهارچوب سنگر حریف!
بهترین شاهد بر این مدعا هم آماری است که پس از مسابقات برجای می‌ماند: خلق موقعیت قابل قبول؛ اما تعداد شوت‌های داخل چهارچوب در اکثر هفته‌ها به انگشتان یک دست هم نمی‌رسد و گل‌های به ثمر رسیده هم گاهی در عدد یک خلاصه می‌شود. کافی است تعداد گل‌های ثبت شده در لیگ ۲۴ تا به اینجای کار را در نظر بگیرد تا شما هم بر این موضوع صحه بگذارید: ۱۳۹ گل در ۷۵ بازی؛ یعنی میانگین ۱/۸۵ گل در هر بازی! این آمار را اگر با عملکرد تهاجمی تیم‌ها در مدت مشابه فصل گذشته مقایسه کنید بهتر به عمق فاجعه پی می‌برید. در فصل گذشته در پایان هفته دهم ۱۶۲ گل در لیگ برتر به ثمر رسیده بود؛ یعنی ۲۳ گل بیشتر از فصل جاری و ۲/۱۶ گل در هر مسابقه.
بدتر از همه اینکه یک سوم مسابقات بیست و چهارمین دوره لیگ برتر پشت سر گذاشته شده اما تعدادی از برترین گلزنان فصل قبل حتی برای یک بار هم پایشان به گل باز نشده است. رضا اسدی گل سرسبد(!) مهاجمان گلنزن است.این مهاجم سپاهان در مدت مشابه فصل پیش با ۷ گل زده در ۸ مسابقه لیگ برتری برای طلایی پوشان(۲ بازی سپاهان به دلیل بازی‌های آسیایی این تیم به تعویق افتاده بود) و ۲ گل در ۳ بازی آسیایی، مجموعاً با ۹ گل و ۲ پاس گل در ۱۱ بازی، عنوان برترین گلزن لیگ را از آن خود کرده بود و تأثیرگذارترین بازیکن این رقابت‌ها هم به شمار می‌آمد اما در فصل جاری در ۹ بازی که برای طلایی‌ها به میدان رفته فقط یک پاس گل در کارنامه خود ثبت کرده است! دیگر مهاجمان برتر لیگ ۲۳ هم مانند اسدی روی دور ناکامی افتاده اند؛ با این تفاوت که جواد آقایی پور، رحمان جعفری و رضا جعفری مهاجمانی که لیگ گذشته را با ایستادن در رده برترین گلزنان لیگ در همسایگی اسدی به پایان رساندند، نهایتاً یکی دو بار طی ۱۰ هفته گذشته موفق شده اند اسم خود را به عنوان گلزن مسابقات ثبت کنند.
عیسی آل کثیر هم به سرنوشت اسدی دچار شده است، گیریم که دقایق کمتری هم از هم قطار طلایی پوشش بازی کرده باشد. مهاجم خوزستانی پرسپولیس که فصل گذشته را با ۹ گل و ۲ پاس گل در لیگ برتر و ۲ گل و یک پاس گل در بازی‌های آسیایی و قرار گرفتن در رده ششم مهاجمان برتر به پایان رساند و البته سهم بسزایی در رسیدن جام طلای لیگ به سرخ‌ها داشت در فصل جاری طلسم شده و تنها نقطه مثبت در کارنامه او نیز چون اسدی ثبت یک پاس گل در لیگ برای تیمش است. این عملکرد ضعیف و افت فاحش برترین مهره‌های هجومی فصل گذشته لیگ در عملکرد تیم‌های لیگ برتری در فاز هجومی تأثیر بسزایی داشته است.
اوضاع وقتی حادتر می‌شود که بیلان ضعیف مهاجمان لیگ در مسابقات داخلی به رقابت‌های بین المللی هم تسری می‌یابد؛ نتیجه آن می‌شود که مدعیان لیگ برتر ایران در رقابت با حریفان تا بن دندان مسلح خود در آسیا هم حرفی برای گفتن نداشته باشند و در خوشبینانه ترین حالت ممکن به تقسیم امتیاز با رقبا قناعت کنند. بهترین و دم دست ترین شاهد برای این مدعا هم آمار و ارقامی است که از رقابت اخیر سرخابی‌های پایتخت با تیم های آسیایی برجای مانده است. پرسپولیس در حالی به تساوی یک بر یک با الغرافه رضایت داد که با ۶ کرنر و ۶ شوت در چهارچوب نسبت به حریف قطری (۱ کرنر و ۳ شوت در چهارچوب) برتری نسبی داشت اما با بی دقتی مهاجمان خود در نهایت نتوانست از سد الغرافه بگذرد؛ جالب آنجاست که گل برتری سرخ‌ها در این بازی ۲ دقیقه بعد توسط حریف پاسخ داده شد که این خود بهترین دلیل برای اثبات عملکرد ضعیف مدافعان این تیم در سوی دیگر میدان است.
اما وضعیت حریف آبی پوش و دیرینه پرسپولیس به مراتب بدتر از تیم گاریدو است. استقلال نه تنها نتیجه را ۳ بر صفر به الهلال واگذار کرد بلکه در ثبت آمار تهاجمی هم کارنامه ضعیف تری از حریف عربستانی داشت. اگرچه هر دو تیم در این بازی ۱۳ موقعیت گل داشتند اما در این بین یاران نیمار ۸ شوت در چهارچوب داشتند و تیم موسیمانه ۴ شوت!
هرچند از تأثیر حضور ستاره‌های با کیفیت و گرانقیمت دنیای فوتبال در تیم‌های قدر آسیایی و فاصله آنها با خریدهای خارجی بنجل تیم‌های ایرانی نمی‌توان گذشت اما افت فاحش مهاجمان کشورمان در گلزنی هم در این میان بی تأثیر نیست، چه اینکه پیش از این هم نماینده‌های کشورمان در چنین موقعیت هایی قرار گرفته بودند که با شم گلزنی همین فورواردها از سد رقبای پرمهره خود گذشته بودند.
از اینها بدتر تأثیر عملکرد ضعیف مهره‌های هجومی وطنی در تیم ملی ایران است؛ جایی که شاگردان ژنرال در پایان هفته سوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶، در بین ۱۸ تیم مرحله نهایی، از نظر گل زده، در رده شانزدهم قرار گرفتند و در کنار عراق با ۲ گل زده، رده دوم ضعیف ترین خط حمله را به خود اختصاص دادند؛ یعنی فقط تیم‌های کویت و فلسطین با یک گل در ۳ بازی، گل زده کمتری نسبت به تیم کشورمان داشتند. هرچند ایران در هفته چهارم با ثبت ۴ گل در بازی با قطر این آمار را کمی ترقی داد اما نباید از این نکته غافل شد که هر ۴ گل کشورمان در این بازی را لژیونر‌ها به ثمر رساندند. با این عملکرد ضعیف خطوط حمله لیگ باید اذعان کرد اگر کلیدی برای قفل سنگینی که به پای مهاجمان حاضر در بالاترین سطح مسابقات فوتبال باشگاهی ایران بسته شده، یافت نشود، نه تنها امیدی به استشمام بوی گل بیشتر در دو سوم باقیمانده لیگ ۲۴ نیست بلکه بوی بهبود هم ز اوضاع فوتبال کشورمان شنیده نخواهد شد. قدیمی‌ها پربیراه نگفته اند که «با یک گل بهار نمی‌شود» و باید در تأکید حرف آنها افزود با ادامه خشکسالی گل در لیگ؛ قطعاً خزان می‌شود!
مرضیه غفاریان
