حرمله بیخ گلوی وطن را با تیرهای زُمخت نشانه رفت؛ شب بود و یورشگرانه کمان کشید غافل از آنکه، دگرسو، قراولان بیدار میهن، سینه را در برابر دشنه‌هایش سپر کرده‌اند.
شب بود و تیرها به خیال‌اینکه حریم وطن پاسبان ندارد، بی امان پرتاب می‌شدند و چه غافلگیرانه به سنگ می‌خوردند.
شب بود و خفتگانِ بر بالین، خواب هفت پادشاه می‌دیدند؛ اهرمن تا بالای سر آمده بود اما حریف قراولان نشد، آنجا که دلیرانه و غرق در دریای غیرت و پایمردی، به هیچ چیز جز مام وطن فکر نکردند.
شب بود و صدای گوشخراش نعره‌های اهرمن که زهر بغض‌های فرو خورده‌اش را بسوی ایران روانه کرده بود، از آسمان خنجر می‌بارید اما این گل‌های غرور بود که روی لبان ایرانیان جوانه می‌زد.
شب بود و دشنه‌ها هنوز فرود نیامده می‌شکست؛ نور می‌بارید؛ گویی خورشید در سیاهی تکثیر شده بود، اهرمن چونان اژدهای دو سر، زبانه های آتش از دهان بیرون می افکند اما این صدای قلب ایران بود که طمانینه‌وار همچنان می‌تپید.
شب بود و تنها یک قاب کوچک از هزاران یورش شبانه اهرمن در سرزمین‌های اشغالی در آسمان وطن پدیدار شده بود، شب بود و ایران از چین چشم‌های ناپاک حرمله هنگام شلیک تیرهای دریوزگی‌اش، هراس به دل راه نداد.
شب بود و رگبار تازیانه‌های بی‌مقصد، طنین سپر پولادین ایران را در تقابل با گنبد دروغین آهنی به جهان مخابره می‌کرد.
شب بود و حرمله برای جگرگوشه‌های جغرافیای وطن از تهران و ایلام تا خوزستان دندان تیز کرده بود بی آنکه بداند برق دیدگان قراولان همیشه بیدار چشمش را خواهد زد.
فرقی نمی‌کند زاده کدام جغرافیا باشی؛ شب بود و قراولان غیور ایران از رشت و لاهیجان تا اصفهان و یزد و شیراز و از مشهد و کلاله تا زابل برای دفاع از حریم مقدس وطن جان دادند.
شب بود و تنها گوشه‌ای از شب‌های مهیبی که بر ساکنان غزه و لبنان و فلسطین می‌گذرد پدیدار شد؛ سایه شوم حرمله همرنگ تاریکی بود؛ در حالی که خوب می دانست خیره‌سرانه و هراسناک با دُم شیر، بازی خطرناکی براه انداخته است.
شب بود و یک ایران به خود بالید؛ از قراولانش، از فرماندهان هوشیارش، یادآور همه شب‌ها و روزهای آن هشت سال که ذره‌ای بیم به خود راه نداد و مردانه ایستاد.
شب بود و روی پشت‌بام‌ها هلهله بود؛ گویی زمزمه سرودی آشنا می‌آمد: ما برای آنکه ایران خانه خوبان شود، رنج دوران بُرده‌ایم.
شب بود و از پس دلهره و نبرد، سرانجام سپیده زد و جهانیان به ایران؛ صبح بخیر گفتند و یورش نابخرادانه رژیم صهیونیستی به حریم کشورمان را محکوم کردند.
هواپیماهای دشمن صهیونیستی در تجاوزی آشکار و مغایر قوانین بین المللی بامداد شنبه پنج آبان با استفاده از فضای در اختیار ارتش تروریستی آمریکا در عراق در یکصد کیلومتری مرزهای ایران و از راه دور، تعدادی موشک دوربردِ هواپایه که دارای سرجنگی بسیار سبک(حدود یک پنجم کلاهک موشک‌های بالستیک ایران) را به سمت برخی از رادارهای مرزی در استان‌های ایلام، خوزستان و اطراف استان تهران پرتاب کرد که در پی عملکرد به موقع پدافند هوایی کشور، خسارت محدود و کم اثری بدنبال داشت بطوریکه چند سامانه راداری آسیب دید که تعدادی بلافاصله ترمیم شد و برخی نیز در حال ترمیم است.
بر اساس اطلاعیه مرکز ارتباطات ستاد کل نیروهای مسلح، در این اقدام نامشروع و غیرقانونی، با آمادگی پدافند هوایی کشور تعداد قابل توجهی از موشک‌ها ردگیری و رهگیری شد و از ورود هواپیماهای دشمن به حریم هوایی کشور جلوگیری بعمل آمد.
در این اطلاعیه آمده است: جمهوری اسلامی ایران ضمن محفوظ دانستن حق پاسخ قانونی و مشروع خود در وقت مقتضی، برقراری آتش بس پایدار در غزه و لبنان برای جلوگیری از کشتار مردم بی‌پناه و مظلوم را مورد تأکید قرار می‌دهد.
در این اقدام تجاوزکارانه، شهیدان سرگرد سجاد منصوری، استوار مهدی نقوی، سرگرد حمزه جهاندیده و استوار محمد مهدی شاهرخی‌فر از رزمندگان ارتش جمهوری اسلامی ایران حین مقابله با پرتابه‌های رژیم جنایتکار صهیونیستی به شهادت رسیدند.
