کمتر از یک هفته دیگر سپاهان باید اولین خوان از دو خوان باقیمانده برای ایستادن بر سکوی قهرمانی در جام حذفی را پشت سر بگذارد. این در حالی است که ارتش طلایی اصفهان در فصل جاری با نشانه گرفتن سه جام در سه جبهه متفاوت پای به آوردگاه مسابقات فوتبال گذاشته بود. اما حالا فقط یکی از آنها را در دسترس می بیند؛ آن هم به شرط برتری در مصاف با گل گهری ها در نیمه نهایی جام جذفی و صعود به فینال و باقی ماجرا…
تلخی حکایت شکست طلایی پوشان دیار نصف جهان در جنگ با مدعیان لیگ برتری هم آنجاست که سپاهان رقابت با رقبای قدر خود در این نبرد داخلی را با دست پر و با درو کردن رکوردهای مختلف استارت زده بود و در حالی که اکثر فوتبالدوستان ایرانی بی برو و برگرد جام طلای لیگ ۲۳ را از آن سپاهانی ها می دانستند این تیم اصفهانی به مرور در این ماراتن حساس از رقبای سرخابی اش عقب افتاد.
بارها به تأثیر تصمیمات رؤسای سئول نشین فوتبال ایران در پایتخت در ناکامی سپاهان در بیست و سومین دوره از رقابت های لیگ اشاره شده؛ به کسر ۴ امتیاز کذایی که به یکباره در پایان هفته چهارم این تیم اصفهانی را با وجود کسب ۱۲ امتیاز کامل این بازی ها از صدر پایین کشید و جایگاه نخست را به نام پرسپولیسی زد که با ۱۰ امتیاز نزدیک ترین تعقیب کننده سپاهانِ «شکست ناپذیر» در آن روزها بود. اما آیا این سقوط اجباری تنها دلیل ناکامی سپاهان در کسب جامی بود که روی کاغذ در آغاز فصل به نام این تیم سند خورده بود؟ متوقف کردن نیروی هوایی عراق در اربیل پس از این ماجرا و در نبردهای آسیایی و ترسی که از قدرت هنگ مورایس بر دل همقطار هموطن او در تیم الاتحاد عربستان افتاده بود خود بهترین شاهد برای رد این فرضیه است. شرح ماوقع نتیجه آن ترس را همه می دانید و نیازی به بازگو شدن ندارد.
سپاهان پس از حضور دوباره در لیگ برتر و از سرگیری رقابت های داخلی خود باز هم به برتری های قاطعانه اش ادامه داد. طلایی پوشان اصفهانی با ۴ گل طلایی های آبادان را در نقش جهان بدرقه کردند. شاید پر بیراه نباشد اگر مدعی شویم ناکامی سربازان سپاهان درست پس از همین بازی استارت خورد؛ به فاصله چند روز پس از آنکه مورایس در مصاحبه با سایت noticiasaominuto از علاقه خود به بازگشت به پرتغال و سکانداری یک تیم در لیگ کشورش پرده برداشت؛ آن هم با تأکید بر قید «هرچه زودتر»! جالب آنجاست که در آن زمان هنوز یک فصل و نیم تا به پایان رسیدن مدت قرارداد این سرمربی پرتغالی با تیم سپاهان زمان باقی مانده بود و عملاً مورایس نمی توانست زودتر از آن به کشورش بازگردد.
طنز تلخ ماجرا هم آنجاست که اگرچه فرمانده پرتغالی سپاهان در حالی در آن مصاحبه و در پاسخ به اهداف مدنظر خود هیچ اشاره ای به عزمش برای قهرمانی با سپاهان در لیگ برتر نکرد که بر این نکته تأکید کرد که اگر به پرتغال برگردد، «به چیزی جز مبارزه برای عنوان قهرمانی» فکر نمی‌کند. او در حالی این «جاه‌طلبی» در «اعماق وجود» خود را افشا کرد که اذعان کرد با علم به اینکه در پرتغال «تیم‌هایی وجود دارند که امکانات بهتری دارند» «ذهنیت و هدف اصلی» او جنگیدن با آنها برای کسب قهرمانی در لیگ پرتغال است. اگرچه مورایس در پایان این گفتگو اشاره ای هم به حضور تیمش در آن مقطع در لیگ قهرمانان آسیا و اراده اش به قهرمانی در این رقابت ها کرد اما این سرمربی هیچ امیدی به قهرمان شدن سپاهان در لیگ برتر نداشت. حتی با وجود صحه گذاشتن بر گله های مورایس در آن گفتگو از «محدودیت بودجه» در نظر گرفته شده برای باشگاه ها و «تفسیر نادرستی که از قوانین بازی جوانمردانه» در ایران وجود دارد؛ اما باز هم پذیرفتنی نیست که مربی کارکشته و باتجربه ای چون او که از همین حالا برای مبارزه با تیم هایی با امکانات بهتر در لیگ پرتغال برای قهرمانی خیز برداشته به این زودی بخواهد از تلاش برای کسب جام در لیگ برتر ایران دست بکشد.
جالب آنجاست که مورایس در ادامه بازی ها و در حالی که رؤیای قهرمان شدن در لیگ برتر برای هواداران سپاهانی بر باد رفته بود در نشست های خبری هفته های پایانی لیگ با انتقاد از انتظار طرفداران برای قهرمان شدن سپاهان بخاطر پرستاره بودن این تیم، کیفیت شاگردان خود را با مقایسه کردن آنها با بازیکنان تیم حریف زیر سئوال می بُرد؛ همان مهره هایی که با نظر خود او برای تقویت سپاهان جذب شده بودند.
نیاز به گفتن نیست که سپاهان اگرچه طی سال های اخیر به قهرمانی نرسیده اما این تیم پرافتخار اصفهانی با سابقه کسب ۵ جام طلای لیگ و ۴ قهرمانی در جام حذفی و به امید تکرار این روزهای درخشان فرماندهی ارتش طلایی خود را به مورایس داد. مدیران این باشگاه اصفهانی تا جایی که در توان داشتند برای تقویت تیم مورایس تلاش کردند تا با جذب ستاره های مورد نظر او و تأمین امکانات مورد نیاز راه را برای قهرمانی سپاهانِ مورایس هموار کنند اما در نهایت چه شد؟ مورایس با کسر ۴ امتیاز ناامید شد و سودای بازگشت به پرتغال را در سر پروراند. گیریم که سردمداران فدراسیون فوتبال ایران با «تفسیر نادرست» از «قوانین بازی جوانمردانه» در این کشور زمینه ساز ناکامی سپاهان در فصل اخیر بودند، سرمربی پرتغالی این تیم که دستیاری «آقای خاص» را هم در کارنامه مربیگری خود دارد تفسیر درستی از مربی حرفه ای ارائه کرد؟ مربی ای که اخیراً و در آستانه رقابت حساس تیمش در نیمه نهایی جام حذفی با اشاره به پیشنهاداتی که از باشگاه های مختلف دارد دوباره ساز جدایی را کوک کرده؟
با این توضیح که در نیمه نهایی جام حذفی هیچیک از آن باشگاه های بزرگ که به زعم مورایس، سپاهان در قیاس با آنها کوچک است حضور ندارند، این بار اگر خدای نکرده جام قهرمانی به طلایی پوشان نرسید دستیار آقای خاص با چه بهانه ای می خواهد فوتبالدوستان اصفهانی را قانع کند؟ باز هم می گوید چون سپاهان در سال های قبل قهرمان نشده چیزی را از دست نداده و آن تیم خاص است که قهرمانی را از دست داده؟
خبرنگار زاینده رود: مرضیه غفاریان
