تنها ۴ ایستگاه مانده که قطار لیگ ۲۳ به ایستگاه پایانی برسد و بعید است در این فصل نیز جام طلایی به اصفهان برسد. دو نماینده دیار نصف جهان در این رقابت ها اگرچه در ابتدای این سفر تا مدت ها جزو تیم های بالانشین بودند اما هرچه قطار شماره ۲۳ ایستگاه به ایستگاه پیش رفت فاصله سپاهان و ذوب آهن نیز از واگن شماره یک بیشتر و بیشتر شد.
این قطار در حالی در ایستگاه ۲۶ توقف کرد که سپاهان با توقف در مصاف با استقلال خوزستان با ۴۷ امتیاز و ۱۰ امتیاز کمتر از مسافران آبی پوش واگن شماره یک در سومین کوپه این قطار جاخوش کردند و همشهری سبزپوش آنها نیز با شکست در برابر استقلال تهران و ۳۳ امتیاز مجبور شد جایگاه خود را به آلومینیوم واگذار کرده و به واگن شماره ۹ نقل مکان کند.
اینها همه در حالی رخ داد که اگرچه جایگاه سپاهان حتی با پیروزی در ۵ ایستگاه مانده به مقصد نهایی دستخوش تغییر نمی شد اما حداقل طلایی پوشان با کسب ۳ امتیاز در این توقفگاه در خوشبینانه ترین حالت ممکن شانس بیشتری برای کوچ به واگن شماره ۲ یا حتی رسیدن به جام این رقابت ها داشتند و یا حداقل برای باقی ماندن در کوپه سوم از سایه امن تری برخوردار می شدند.
شاگردان مورایس در حالی ۲ امتیاز دیدار این هفته را از دست دادند که مهمان جنوبی آنها پیش از بازی با سپاهان در واگن یکی مانده به آخری برای رزور بلیت قطار ۲۴ تقلا می کرد. حالا استقلال خوزستان با متوقف کردن میزبان قدر خود در نقش جهان با دو رده صعود به واگن شماره ۱۳ منتقل شد اما طلایی ها شانس رسیدن به واگن های بالاتر در هفته های آینده را از دست دادند. خوشبین ترین طرفدار ارتش طلایی اصفهان هم حالا شانسی برای قهرمانی تیم محبوب خود در ایستگاه های باقیمانده قائل نیست.
ایستگاه ۲۶ برای همشهری سبزپوش سپاهان هم خوش یمن نبود. سربازان ربیعی که با کسب سوغات ۳ امتیازی از تهران می توانستند ساک خود را بردارند و در کوپه شماره ۷ قطار ۲۳ مستقر شوند نه تنها از عهده این مهم برنیامدند بلکه با بدشانسی که گریبانگیر آنها شد در آخرین دقایق وقت های تلف شده جدال با استقلال، ۳ امتیاز این بازی را به میزبان تقدیم کردند. در حقیقت باید گفت شانس با شاگردان نکونام بود که با کامبک در برابر ذوب آهن موفق شد با حفظ فاصله یک امتیازی اش با همسایه دیوار به دیوارش همچنان واگن نخست قطار را در قرق خود داشته باشد. در نقطه مقابل این گاندوها بودند که با واگذاری واگن ۸ به ارتش امیرکبیر به یک رده پایین تر سقوط کردند؛ آن هم در حالی که چند ثانیه مانده بود تا قطار شماره ۲۳ در ایستگاه ۲۶ توقف کند.
جالب اینجاست که اگر سربازان ربیعی موفق می شدند همچون دیدار رفت خود با شاگردان جواد، استقلال را این بار نه در فولادشهر که در ورزشگاه آزادی متوقف کنند هم جایگاه خود را در هشتمین واگن حفظ می کردند و به کسب رتبه بهتر در ایستگاه های باقیمانده امیدوارتر می شدند و هم به پرسپولیس برای تصرف واگن شماره یک که مدتهاست در اختیار آبی هاست لطف بزرگی می کردند. ضمن اینکه بارقه های امید را در دل همشهری طلایی پوش خود برای رسیدن به جایگاه نخست در هفته های پیش رو روشن نگه می داشتند.
اما ایستگاه ۲۶ برای مسافران اصفهانی قطار ۲۳ خوش یمن نبود. پربیراه نیست اگر مدعی شویم جام طلای بیست و سوم هم از دست اصفهانی ها پرید؛ به همین راحتی. آیا نقش سنگ های پرتاب شده از سوی فدراسیون نشین ها به سمت واگن طلایی پوشان در این موضوع پررنگ تر بود یا تأثیر دستکم گرفتن حریفانی چون نساجی، استقلال خوزستان، پیکان، شمس آذر قزوین و ملوان و از دست دادن امتیاز این باز ی ها توسط خود سپاهانی ها؟ در این میان آیا مصاحبه ژوزه مورایس در هفته های نخستین لیگ و دم زدن از علاقه اش به بازگشت به پرتغال و هدایت یک تیم در کشور خود، در شرایطی که شاگردانش در ایران با اقتدار بر صدر جدول لیگ برتر تکیه زده بودند هیچ محلی از اعراب نداشت؟
خبرنگار زاینده رود: مرضیه غفاریان
