جشنواره نوروزی عشایر نصرآباد جرقویه روایتی زنده از سبک زندگی عشایری، هنرهای اصیل و موسیقی‌های دلنشین بومی است که در دل سیاه چادرها جان گرفته است.
به وقت نوروز پا به خطه ای گذاشته‌ام که همه جمع شده‌اند و تمام درهای فرهنگ، هنر و تاریخ زندگی‌شان را به روی مسافران نوروزی گشوده‌اند.
نصرآباد، شهری با پیشینه‌ای ۸۰۰ ساله در مسیر شهرضا – ورزنه، در جنوب رشته کوه کلاه قاضی و در ۷۰ کیلومتری اصفهان واقع شده است.
پیش از این، تنها پوشش زنان عشایر نصرآباد را دیده بودم و از تماشای هنرمندانه رنگ های زرد، صورتی، سبز و نوارهای رنگی و تزئیناتش در پس زمینه سفید لذت می‌بردم اما امروز انگار همه نصرآبادی‌ها گردهم آمده‌اند تا در جشنواره نوروزی عشایری فراتر از لباس سنتی، جلوه‌ای کامل از صنایع دستی و سوغات محلی و آداب و رسوم و فرهنگ عشایری را به نمایش بگذارند.
اکنون سیاه چادرهای دست بافت، فرش‌های رنگین و لباس های محلی زنان با رنگ‌های گرم، فضایی سرشار از زیبایی و اصالت را رقم زده است.
زنان سرگرم پخت نان هستند و نغمه دلنشین موسیقی محلی نوید بخش پایان یک روز بهاری برای آنها و خاطره‌ای روح بخش از شگفتی زندگی عشایری برای مسافران نوروزی است.
عضو شورای اسلامی شهر نصرآباد و مدیر اجرایی این جشنواره با افتخار از هویت عشایر منطقه می‌گوید: ۷۰ درصد جمعیت نصرآباد را عشایر تشکیل می‌دهند، این شهر پرجمعیت ترین شهر شهرستان جرقویه و پر جمعیت ترین شهر عشایر نشین استان اصفهان است و این رویداد نوروزی نشان‌دهنده علاقه و پیوند ناگسستنی مردم با فرهنگ عشایری است.
او از شهرت صیفی‌جاتی همچون هندوانه و خربزه نصرآباد گفت و اینکه در کنار این همه سوغات محلی می‌توان انواع صنایع دستی از جمله قالیچه‌های نفیس، بندخانه‌ها، کیف‌های سنتی و کیسه‌های قند را به‌عنوان هویت فرهنگی و اقتصادی این منطقه به تصویر کشید.
بربط می‌گوید: هر گوشه از این نمایشگاه روایتگر سبک زندگی مردمانی است که با طبیعت زیسته‌اند، با قنات‌های پرآب کشاورزی کرده‌اند و حالا در مواجهه با خشکسالی با تکیه بر صنایع دستی و گردشگری به حیات اقتصادی خود ادامه می‌دهند.
وی با اشاره به چالش‌های برپایی نمایشگاه و انتقاد از نبود حمایت کافی از سوی نهادهای دولتی تاکید می‌کند: سخت‌گیری‌های اداری در اخذ مجوزها و کمبود بودجه‌های حمایتی، مانعی بر سر راه توسعه این‌گونه جشنواره‌هاست.
او به نقش مهم گردشگری در رونق اقتصادی اشاره می‌کند و با قدردانی از حمایت‌های امور عشایر، از کم مهری میراث فرهنگی و گردشگری گله‌مند است و از آنها می‌خواهد که حمایت بیشتری از صنایع دستی و سوغات محلی داشته باشند.
خورشید کم کم به افق نزدیک می‌شود و من در دل سیاه چادرهای عشایری در زیر آسمان سرخ گون و ابرهای برجسته آن و در میان قاب چشم نواز پوشش رنگی زنان در میان چادرهای سیاه ایستاده‌ام.
بوی نان مسافران نوروزی را به پای تنورهای گرم کشیده است و نوای موسیقی محلی طنین انداز است.
مردان عشایر بعد از فعالیت روزانه در زمین خاکی سرگرم بازی‌های بومی بوده، از زنده شدن دوباره خاطرات کودکی شادند و این نشاط را با فریادهای کودکانه در حین بازی و پرتاب سنگ نشان می دهند.
این جشنواره که تا ۱۵ فروردین در نصرآباد ادامه دارد، فرصتی برای مسافران نوروزی است تا در دل فرهنگ و هنر عشایری زیبایی های زندگی را ببینند.
شهر عشایری نصرآباد این روزها با سیاه چادرهای خود، هویت و تاریخ کهنش را زنده نگه داشته و با آغوش باز پذیرای مسافران نوروزی است.
جمعیت عشایر استان اصفهان بالغ بر ۶۰ هزار نفر برآورد می شود، عشایر ایل بختیاری با آغاز فصل گرم سال از خوزستان به شهرستان‌های فریدونشهر، چادگان و فریدن در غرب اصفهان کوچ می‌کنند و عشایر ایل قشقایی از بوشهر، فارس و کهگیلویه و بویراحمد رهسپار شهرستان‌های سمیرم، دهاقان و شهرضا در جنوب استان می‌شوند، همچنین عشایر عرب جرقویه در شرق اصفهان سکونت دارند.
نصرآباد به دلیل قرار گفتن در جاده ترانزیت شمال به جنوب کشور از موقعیت جغرافیایی خوبی جهت بازدید مسافران نوروزی برخوردار است.
