میراثی که رنگ و طرح می‌زند؛ تاریخچه هنر قلمکار در خاندان عطریان

از لحاظ تکنیکی، هنر قلمکار در سال‌های اخیر دچار چه تغییراتی شده است؟

از نظر تکنیکی، کارگاه‌های قدیمی نظم و انسجام خاصی داشتند. تمامی فرآیندها به‌طور مشخص توسط افراد متخصص انجام می‌شد. در آن زمان خبری از کامپیوتر نبود و تمامی طرح‌های قالب نقوش پارچه قلمکار با دست کشیده و رنگ‌آمیزی می‌شد. اصالت هر کارگاه به طرح‌های منحصربه‌فردش و کیفیت بالای رنگ‌های گیاهی‌اش بستگی داشت. هنر اصلی قلمکار عطریان، در کیفیت ساخت، ظرافت طرح‌ها و ماندگاری بالای رنگ‌ها بوده است.

نقش خانواده و اعضای فامیل در این هنر چه بوده است؟

پارچه قلمکار از مرحله برش اولیه تا ریشه‌تابی، به همکاری اعضای خانواده نیاز داشت. پارچه‌های خام در متراژ بالا وارد خانه می‌شدند و پس از برش در اندازه‌های استاندارد، به مرحله ریشه‌تابی می‌رسیدند. این کار را معمولاً زنان خانواده، از جمله مادرم، مادربزرگم، عمه‌ها و خاله‌ها، در خانه انجام می‌دادند. در دوران نوجوانی، من و برادرم مسئول پخش پارچه‌ها میان خانواده، همسایه‌ها و محله بودیم. بعد از یک هفته دوباره پارچه‌های آماده را جمع‌آوری و به کارگاه می‌بردیم.

به همین دلیل، تقریباً تمام اعضای خانواده و فامیل درگیر این هنر بودند. در خانه ما بدون استثنا، همه‌چیز از سفره نان گرفته تا پرده‌ها، رو تختی‌ها و حتی لباس‌ها از پارچه قلمکار بود. یکی از ویژگی‌های مهم پارچه‌های قلمکار، استفاده از الیاف صد درصد پنبه‌ای است که هیچ‌گونه مواد مصنوعی مانند نایلون در آن وجود ندارد. این پارچه‌ها خاصیت طبیعی دارند؛ در زمستان گرم و در تابستان خنک هستند و برای مصارف مختلف مثل لباس، پرده، سفره و روانداز استفاده می‌شوند.

عکس جوانی استاد حاج نصرالله عطریان

به نظر می‌رسد که پدر شما، استاد حاج نصرالله عطریان، نقش مهمی در جذب جوانان به این هنر داشته‌اند. علت این تأثیرگذاری چه بوده است؟

بله، پدرم، استاد حاج نصرالله عطریان، به‌طور خاص شخصیت بسیار جذابی داشتند. علاوه بر ذوق هنری، ایشان شاعر و خوش‌سخن بودند و در مهمانی‌ها و محافل خانوادگی همیشه سخن‌گوی مجلس بودند. اخلاق نیک، کردار و گفتار درست ایشان باعث می‌شد همه، به‌خصوص جوانان، شیفته شخصیتشان شوند.

پدر و عموهایم از دوران کودکی سختی‌های زیادی کشیدند، چون پدر خودشان را خیلی زود از دست دادند و برای امرار معاش مجبور بودند کار کنند. این خودساختگی باعث شده بود که وقتی به موفقیت رسیدند، سعی کنند دست دیگران را هم بگیرند. در تابستان‌ها، کارگاه پدرم همیشه پر از نوجوانان و جوانان فامیل بود که برای یادگیری هنر قلمکار به آنجا می‌آمدند. تعداد شاگردها و کارگرها به حدی بود که ما حتی یک آشپز مخصوص داشتیم که ناهار همه را آماده کند.

محیط کارگاه نه‌تنها محلی برای کار بود، بلکه خاطرات زیادی برای جوانان ساخت و باعث شد که آن‌ها در کنار یادگیری هنر، با بازار و صنعت آشنا شوند. اکثر این افراد بعداً جذب بازار کار شدند، هرچند بیشترشان در رشته‌های مرتبط مثل فرش فعالیت کردند. اما تنها کسی که در رشته قلمکار ماند و چراغ این هنر را روشن نگه داشت، پدرم بود.

چه چیزی باعث می‌شد که پدر شما این‌قدر به هنر قلمکار علاقه داشته باشند و در حفظ آن تلاش کنند؟

علاقه پدرم به هنر قلمکار فراتر از میراث خانوادگی بود. ایشان واقعاً به این کار عشق می‌ورزیدند. علاوه بر این، شهرتی که خاندان ما به‌عنوان تولیدکننده‌های باکیفیت و اصیل قلمکار داشت، برای پدرم مسئولیتی بزرگ بود. او همیشه سعی می‌کرد این شهرت را حفظ کند و کارهایی تولید کند که از نظر کیفیت و اصالت، در بالاترین سطح باشند.

یادم هست وقتی تولیدات کارگاه‌های دیگر را می‌دیدیم و با کارهای خودمان مقایسه می‌کردیم، تفاوت کاملاً مشهود بود. مثلاً اگر در چاپ قالب کسی یک اشتباه کوچک می‌کرد یا رنگ به‌درستی منتقل نمی‌شد، کیفیت کار نهایی به‌شدت افت می‌کرد. حتی تا کردن پارچه‌ها نیاز به دقت و حوصله داشت تا کار به شکلی مرتب و آراسته به بازار عرضه شود. وقتی برای سفارشات زیاد کارها را به کارگاه‌های دیگر می‌سپردیم، همیشه مجبور بودیم آن‌ها را بازبینی و اصلاح کنیم، چون آن دقت و ظرافتی که ما رعایت می‌کردیم در کارهای دیگر دیده نمی‌شد.

پدرم همیشه سعی می‌کرد تجربیات خود را به دیگران منتقل کند. این هنر فقط یک کار نبود، بلکه میراث فرهنگی و تاریخی ما بود. به همین دلیل بود که پدرم تلاش می‌کرد تولیداتش همیشه در بالاترین کیفیت باشد و باعث افتخار قلمکار اصفهان شود. امروز هم اگر هنر قلمکار به شکوفایی رسیده و کارگاه‌های زیادی از این هنر پیروی می‌کنند، همه این‌ها مدیون اساتیدی همچون پدرم هستند. حتی کارگاه‌هایی که پدرم مستقیماً در آن‌ها نقشی نداشتند، می‌گویند که خیلی از تجربیاتشان را از ایشان یاد گرفته‌اند.

به نظر شما چه ویژگی‌هایی در هنر قلمکار عطریان وجود دارد که آن را از دیگر کارگاه‌ها متمایز می‌کند؟

یکی از تفاوت‌های مهمی که قلمکار عطریان را از سایر کارگاه‌ها متمایز می‌کرد، کیفیت بسیار بالای تولیدات ما بود. رنگ‌ها و طرح‌های ما همواره ثابت و بی‌عیب و نقص باقی می‌ماندند. رضایت مشتری همیشه برای ما اولویت داشت و این اصول اخلاقی به تولیدات ما اصالت بخشید.

در حال حاضر، بزرگ‌ترین چالش هنر پارچه قلمکار چیست؟

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات، کاهش صادرات و گردشگری خارجی است. از زمان کرونا، تعداد گردشگران خارجی به ایران کاهش یافته و این تأثیر مستقیمی بر فروش و رونق تولیدات قلمکار گذاشته است. به‌نظر من، برای بازگشت به اوج، نیازمند حمایت‌های دولتی و برنامه‌ریزی دقیق در عرصه جهانی هستیم.

اگر استاد نصرالله عطریان در حال حاضر زنده بودند، به نظر شما چه راهکارهایی برای برون رفت از وضعیت فعلی پیشنهاد می‌دادند؟

استاد نصرالله عطریان همیشه به اهمیت صادرات و گردشگری در رونق صنعت قلمکار تأکید داشتند. در گذشته، توریست‌ها و گردشگران خارجی نقش بسیار بزرگی در رونق فروش محصولات داشتند و حتی پولی که از توریست‌ها به‌دست می‌آوردیم، بیشتر از پولی بود که از مشتریان داخلی می‌گرفتیم. زمانی بود که به‌دلیل علاقه گردشگران، سفارش‌ها برای ماه‌ها پیش فروش می‌رفت و فروش ما تضمین شده بود. استاد عطریان به‌خوبی می‌دانست که برای موفقیت، باید به شناخت جهانی دست یابیم و پارچه‌های قلمکار به‌عنوان یک محصول معتبر و اصیل شناخته شوند. به‌نظر من، ایشان قطعاً امروز هم همان حرف‌ها را می‌زدند: باید روی صادرات تمرکز بیشتری داشته باشیم و از تمام ظرفیت‌های گردشگری و بازار جهانی بهره‌برداری کنیم.

شما آخرین فرد از خاندان عطریان هستید که این کار را ادامه می‌دهید. چه برنامه‌ای برای حفظ و گسترش این هنر در آینده دارید؟

ما برنامه‌ریزی کرده‌ایم که هنر قلمکار را به‌روز کنیم و آن را با سلیقه و نیازهای روز جامعه تطبیق دهیم. مثلاً سایزها و رنگ‌های جدیدی را به محصولات قلمکار اضافه کرده‌ایم که بیشتر با سلیقه و نیازهای جوانان هم‌خوانی داشته باشد. همچنین، یکی از برنامه‌های ما ورود به عرصه تولید لباس‌های قلمکاری است که از همان اصالت و کیفیت پارچه‌های قلمکار برخوردار باشد. ما امیدواریم با این ابتکارات، جوانان و نسل‌های جدید علاقه‌مند به این هنر شوند و آن را در زندگی روزمره خود استفاده کنند.

اگر کارگاه قلمکار عطریان تعطیل شود، به‌نظر شما چه چیزی از هنر قلمکار از دست می‌رود؟

اگر کارگاه ما تعطیل شود، قطعاً یکی از آثار منفی آن از دست رفتن بخشی از اصالت و تاریخ هنر قلمکار اصفهان خواهد بود. البته باید گفت که هنر قلمکار اصفهان به‌طور کلی نخواهد مرد، چون اساتید بزرگ دیگری وجود دارند که هنوز در حال تولید آثار زیبا هستند. اما اگر کارگاه‌های مشابه ما تعطیل شوند، بدون شک قسمتی از هویت و تاریخ صنعت قلمکار از بین می‌رود. بنابراین، هدف ما این است که این چراغ را روشن نگه داریم و تا جایی که ممکن است این هنر را به نسل‌های آینده منتقل کنیم.