در سالهای اخیر استان اصفهان با انبوهی از چالشهای پیچیده و لایهلایه روبهرو بوده است؛ از بحران آب و فرونشست زمین گرفته تا مسائل مربوط به اشتغال، توسعه نامتوازن منطقهای، آلودگی هوا، مهاجرت نخبگان و کندی رشد صنعتی در برخی شهرستانها. در چنین شرایطی، انتظار عمومی از استاندار به عنوان عالیترین مقام اجرایی استان، تمرکز بر راهبردهای کلان، گفتوگو با نخبگان و ذینفعان، تدوین سیاستهای بلندمدت و پیگیری مستمر اجرای آنهاست.
با این حال، نگاهی گذرا به برنامههای خبری و رسانهای هفتهها و ماه های گذشته نشان میدهد که استاندار اصفهان حضور فعالی در انواع مراسم ها دارد؛ فرقی هم نمی کند که همراهی با وزیر باشد یا افتتاحیه مسابقات کشتی! از جشنوارههای فرهنگی، رویدادهای ورزشی، آیینهای افتتاحیه و اختتامیه گرفته تا نشستهای خبری و جلسات عمومی. «مهدی جمالی نژاد» همه جا هست. این رویکرد البته نشان از ارتباط گسترده با بدنه اجرایی و حوزههای مختلف اجتماعی دارد؛ اما از سوی دیگر این نگرانی را نیز به همراه دارد که مبادا وقت و تمرکز مدیریت ارشد استان صرف امور تشریفاتی و رسانهپسند شود، در حالی که بسیاری از مسائل اساسی، نیازمند تمرکز و تصمیمسازیهای پشتصحنه است.
نکتهای که نمیتوان از آن چشم پوشید این است که افکار عمومی امروز بیش از هر زمان دیگری نسبت به «عملکرد» و «نتایج ملموس» حساس هستند. جامعه به خوبی میفهمد که تفاوت زیادی میان مدیری که در نشستها و برنامهها حضور دارد و مدیری که پشت درهای بسته، ساعتها به گفتوگو با کارشناسان، بررسی دادهها و پیگیری وعدهها مشغول است، وجود دارد. در واقع، بخش مهمی از مدیریت اثربخش، الزاماً در قاب دوربین دیده نمیشود، بلکه در جلسات فشرده، تصمیمهای سخت و گاه پرهزینه و ایستادگی بر سر منافع استان رقم میخورد.
تجربه موفق بسیاری از مدیران در دورههای گذشته، نشان داده است که حضور رسانهای اگر بدون پیگیری مستمر، اصلاح ساختار و پاسخگویی در برابر مطالبات واقعی مردم باشد، نه تنها کارساز نیست بلکه گاه به بیاعتمادی عمومی هم منجر میشود؛ بنابراین، انتظار میرود که در کنار ارتباط با رسانهها و حضور در محافل مختلف، برنامهریزی برای حل مسائل زیربنایی استان، بیش از پیش در اولویت قرار گیرد.
اصفهان بهعنوان یکی از کانونهای تمدنی، اقتصادی، گردشگری و صنعتی کشور، نیازمند مدیریتی استراتژیک، منعطف و البته دوراندیش است. مدیریتی که در کنار حضور در میان مردم، ظرفیت کارشناسی استان را فعال کرده و فرایندهای تصمیمسازی را شفاف و پاسخگو هدایت کند. شاید لازم باشد گاهی به جای آنکه در صف نخست مراسمها باشیم، در جلسات کمخبر اما پُرنتیجه بنشینیم و به جای تعدد برنامههای روزانه، بر چند پروژه کلیدی و اثربخش تمرکز کنیم. یا به عبارت دیگر؛ شاید بهتر است بین دیده شدن و مؤثربودن، توازنی برقرار شود. مدیری که تصمیمات بزرگ را پشت درهای بسته می گیرد، ممکن است کمتر در عکس ها دیده شود اما بیشتر در حافظه مردم باقی می ماند.
استانداری اصفهان، اگرچه تریبونی برای سخنرانی است، اما پیش از آن، مسئولیتی بزرگ برای عمل کردن است.
پریا پارسا دوست
