قصه پرغصه تیم ملی بار دیگر تکرار شد؛ باز هم نتیجه ای نه چندان دندانگیر و باز هم پناه بردن به دیوار کوتاه داور! با این تفاوت شگفت و بزرگ که این بار امیر قلعه نویی در توجیه تساوی ۲ بر ۲ تیمش مقابل تاجیکستان در کنار متوسل شدن به بهانه های نخ نما شده، چند سوزن هم به شاگردانش زد. او این بار حتی پا را فراتر گذاشت و معترف شد آنچه باعث ناکامی ایران در حفظ برتری ۲ بر صفر در برابر رقیب بود بیش از آنکه به اشتباه قاضی دیدار مربوط باشد به دلیل اشتباهات بازیکنان تیمش بوده؛ به خصوص بزرگان تیم! اما با همه اینها باز هم امیر کوچک ترین نقشی برای خود در رقم خوردن این نتیجه قائل نشد. جالب آنجاست که ژنرال مدعی شده تعویض هایی که انجام داده منجر به کنترل بازی توسط تیمش بعد از فرو ریختن سنگر ایران برای دومین بار در این دیدار شده! این در حالی است که همه تعویض های قلعه نویی در مصاف با تاجیک ها (به غیر از ورود کنعانی زادگان در دقیقه ۹۰ به جای محمد محبی) قبل از دریافت گل دوم و دو تای آن هم قبل از باز شدن دروازه نیازمند برای اولین بار انجام شده بود.
سریال اشتباهات و ناکامی های یوزهای ایرانی در حالی تکرار می شود که بارها و بارها ژنرال و یارانش در کادر فنی تیم ملی تأکید کرده اند که از نقدها سازنده استقبال میکنند؛ اما یکی از اصلیترین نقدهایی که مدتهاست به سرمربی تیم ملی وارد می شود، اصرار وی بر دعوت از بازیکنانی است که تیم ندارند یا مدتهاست در شرایط مسابقه جدی قرار نگرفته اند و در مقابل چشم بستن بر مهره های کارآمد و آماده به بهانه های متعدد. احتمالاً این نقد از نظر کادر فنی در زمره نقدهای سازنده قرار نمی گیرد که برای آنها تا کنون هیچ محلی از اعراب نداشته است!
وقتی سرمربی تیم ملی فرصت حضور در جمع ملی پوشان ولو در مسابقاتی در رده کافا را به بازیکنی می دهد که عضو هیچ باشگاه نیست، طبیعی است که تردیدهای بیشتری درمورد آینده تیم امیر در ذهن هواداران و کارشناس ها شکل می گیرد و او و شاگردانش آماج انتقادات قرار می گیرند؛ از سویی دیگر این نوع نگاه و گزینش بازیکن و اصرار بر حضور ستاره های سابق که این روزها هیچ فروغی نه در رده باشگاهی و نه در رده ملی ندارند باعث میشود که سرمایه های واقعی فوتبال ایران به حاشیه رانده شوند و نفراتی به میدان بیایند که توان و انگیزه لازم برای بازی در سطح ملی را ندارند. باز جای شکرش باقی است که ژنرال در رقابت های کافا ضمن ترک نکردن این عادت، نام چند جوان جویای نام را نیز در فهرست مدعوین خود قرار داد و فرصت حضور در میدان را هم به آنها داد؛ بازیکنانی که برخی از آنها با درخشش خود حتی بارقه ای از امید را در تیم ملی روشن کردند. اما تجربه نشان داده که قلعهنویی در بازی های بزرگ و حساس تر، به این قبیل بازیکنان اعتماد نخواهد کرد و احتمالاً در صورت ادامه حضورش روی نیمکت تیم ملی، این جوانان مستعد و با انگیزه از فهرست نهایی کنار گذاشته خواهند شد. بهترین شاهد بر این مدعا هم آنجاست که پس از دبل علیاری در برابر افغانستان، امیر با اشاره به اینکه «فعلاً زود است» درباره این بازیکن صحبت کند تأکید کرد «این بازیکن باید بازیهای بزرگ تری انجام بدهد و رفته رفته به او توجه شود» ما هم منکر این گفته امیر نیستیم اما بعید می دانیم فرصت حضور در بازی های بزرگ تر به علیاری ها برسد. این در حالی است که اکثر قریب به اتفاق کارشناسان بر این باور هستند که همانطور که نمی توان فقط با جوان ها در جام جهانی حضور یافت، تنها با اتکا به بازیکنان باتجربه هم نمیتوان در این تورنمنت نتیجه مناسب کسب کرد.
ای کاش امیر قلعه نویی و کادر فنی تیم ملی به جای انداختن توپ ناکامی خود در زمین دیگران؛ از داور میدان گرفته تا تأثیر «عامل هوایی» روی کیفیت بازی ها و حضور بدون تمرین در رقابت ها و اشاره به مصدومان و محرومان پرشمار تیم و بهانه هایی که تمامی ندارد، برای یک بار هم که شده روی نقاط ضعف تیم خود زوم می کردند. از تزلزل در ساختار دفاعی گرفته که با هر حمله ای ولو بی جان فرو می ریزد تا کم زهر بودن در فاز حمله که اکثر گل هایی هم که تا به اینجا وارد دروازه حریفان شده روی توانایی های فردی بازیکنان به دست آمده است تا کار تیمی و برنامه ریزی شده. این درست که ترکیب تیم ملی در بازیهای اخیر دستخوش تغییرات زیادی شده؛ اما با علم به این موضوع نمی توان منکر این شد که تیمی که سودای حضور مقتدرانه در جام جهانی دارد، فرصت آزمون و خطای بی پایان ندارد. جام جهانی منتظر ما نمی ماند و امیر باید هرچه زودتر به ترکیب اصلی تیمش برسد؛ وگرنه آش همان خواهد بود و کاسه همان و باز هم قصه پرغصه تکراری تیم ملی تیتر یک رسانه ها خواهد شد. باز هم در همان مرحله نخست حذف خواهیم شد؛ چه بسا این بار با نتایجی به مراتب بدتر از دوره های قبل؛ چه اینکه حداقل در دوره های پیشین تیم ملی اگر در حمله و گشودن سنگر رقبا ضعف داشت، حداقل از سد دفاعی مستحکم تری برخوردار بود.
مرضیه غفاریان
