ستاره خاموش فوتبال ایران در ذوب آهن دوباره احیا می شود؟ اگرچه پاسخ صحیح به این سئوال تنها در گذر زمان مشخص خواهد شد اما اگر به تاریخ فوتبال ایران و به ویژه اصفهان رجوع کنیم می بینیم پیش از این، بازگشت این قبیل بازیکنان به تیم های سابقشان منجر به بازگشت آنها به دوران اوج خود نشده است.
کم نبوده اند بازیکنانی مثل مرتضی تبریزی که پس از درخشش در جمع سبزپوشان اصفهانی از این تیم کوچ کرده اند اما این جدایی برای آنها خوش یمن نبوده است؛ برای برخی از آنها خروج از درب باشگاه ذوب آهن مصادف شد با فاصله گرفتن از دوران اوج فوتبالی و بعضی دیگر هم اگرچه در کوتاه مدت موفق به تکرار درخشش خود در تیم جدید شدند اما پس از طی این دوران گذرا به مرور به محاق رفتند تا جایی که این روزها شاید فقط نامی از آنها در خاطره برخی از فوتبالدوستان قدیمی باقی مانده باشد. هرچند در این میان ستاره هایی هم بودند که توانستند علیرغم جدایی از گاندوها همچنان در آسمان فوتبال ایران در خشان باقی مانند اما تعداد آنها به انگشتان یک دست هم نمی رسد.
مرتضی تبریزی اگرچه در اولین فصل حضورش در استقلال با ۵ گلی که برای آبی پوشان پایتخت زد برترین گلزن این تیم لقب گرفت اما این مهاجم آبی پوش از زمین تا آسمان با مهاجم سبزپوشی که در هر بازی بوی گل می داد فرق داشت. تبریزی در لیگ هجدهم و پس از شش فصل بازی برای ذوب آهن، تیم اصفهانی را به مقصد تهران ترک کرد به این امید که با پوشیدن پیراهن استقلال کارنامه فوتبالی خود را پربار کند اما در نهایت پس از دو فصل ناکامی در این تیم به گل گهر پیوست تا شاید بار دیگر در جمع شاگردان قلعه نویی به روزهای اوج خود بازگردد. این مهاجم همدانی در لیگ هفدهم در تیم ذوب آهن و تحت هدایت ژنرال با ۱۳ گل زده و ۱۶ پاس گل هم تأثیربسزایی در نایب قهرمانی گاندوها داشت و هم اینکه پس از علی علیپور، مهاجم پرسپولیس به عنوان دومین بازیکن تأثیرگذار لیگ شناخته شده بود. حضور دوباره تبریزی در جمع شاگردان امیر و این بار در تیم آبی پوش سیرجانی اگرچه با ۸ گل و یک پاس گل در لیگ بیست و یکم و یک گل در جام حذفی در آن فصل و همچنین ۵ گل و ۵ پاس گل در لیگ بیست و دوم نویدبخش بازگشت او به نسخه کارخانه بود؛ اما بازهم با جدایی امیر قلعه از گل گهر و کوچ تبریزی به اراک و حضور در جمع شاگردان مجتبی حسینی، این مهاجم سابق گاندوها که هنوز به طور کامل احیا نشده بود به سرخط بازگشت. هرچند اسیر شدن در بند مصدومیت چه در روزهای حضورش در استقلال و چه در فصل گذشته در ناکامی تبریزی بی تأثیر نبود اما این همه ماجرا نبود؛ تبریزی حتی پیش از آنکه در استقلال یا آلومینیوم اراک از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب دیدگی شود فاصله بسیارزیادی با مهاجم زهرداری داشت که در لیگ هفدهم در خط حمله گاندوها تهدیدی جدی برای دروازه رقبا به شمار می رفت.
تبریزی جزو همان ستاره هایی بود که با دریافت برگ رضایتنامه از ذوبی ها برای جدایی از جمع سبزپوشان، پای برگ افول فوتبالی خود را امضا زده بود. درست مثل بازیکنانی چون کاوه رضایی، شهاب گردان، حمید بوحمدان، محمدرضا عباسی، رشید مظاهری، میلاد فخرالدینی، ارسلان مطهری، مهدی مهدی پور، محمد مهدی نژاد، پیام صادقیان، محمدرضا حسینی، هادی محمدی، محمد قاضی، میلاد جهانی، محسن مسلمان و…
اگرچه برخی از این بازیکنان بلافاصله پس از جدایی از ذوب آهن در سراشیبی سقوط نیافتادند اما اکثر قریب به اتفاق آنهایی که پس از کوچ از این تیم اصفهانی به تهران، تبریز و یا حتی تیم همشهری ذوب، موفق به ادامه روند درخشان خود شده بودند هم در نهایت پس از یکی دو فصل درخشش راهی را رفتند که پیش از آنها، هم قطاران هم تیمی شان طی کرده بودند. راهی که درنهایت به خاموشی و فراموشی این ستاره ها منجر می شد. راهی که برخی از آنها را به دلیل کوچ از این شهر به آن شهر و پیوستن به تیم های متعدد به مارکوپولوهای فوتبال ایران شهره کرد. اما یک چیز بین همه آنها مشترک بود؛ اینکه هرکدام از این ستاره ها وقتی از اینجا رانده و از آنجا مانده شدند، وقتی پا به سن گذاشتند و فیلشان یاد هندوستان (ذوب آهن) کرد در بازگشت به این هندوستان هرگز موفق به تکرار روزهای درخشان فوتبالی خود نشدند.
به حکم آنچه می گویند املای نانوشته غلط ندارد، باید برای نمره دادن به املای حضور دوباره مرتضی تبریزی در جمع گاندوها منتظر حضور او در ترکیب تیم ربیعی و بازی هایی که قرار است در این فصل برای ذوب آهن انجام دهد بمانیم. خدا را چه دیدید شاید مرتضی تبریزی با توجه به قد بلند و قدرت سرزنی که دارد و با توجه به تاکتیک ذوبی ها در رسیدن به گل از روی ضربات اوت با پرتاب های بلند بتواند به مهره ای تأثیرگذار در ذوب ربیعی تبدیل شود، شاید این مهاجم ۳۳ ساله پس از ۶ سال جدایی از ذوب آهن بتواند خاطرات خوش حضور ۶ ساله خود در این تیم اصفهانی را با عملکرد درخشانش در خط حمله گاندوها تکرار کند. شاید او برخلاف همتایانش موفق به رکوردشکنی شود و به اولین ستاره ای تبدیل شود که فیلش در بازگشت به هندوستان(ذوب آهن) گل بکارد.
مرضیه غفاریان
