محمد ربیعی آب پاکی را روی دست هواداران ذوب آهن ریخت. او در آخرین نشست خبری خود در نیم فصل نخست سرانجام گفتنی‌ها را گفت؛ هرآنچه مدتها بود وعده می‌داد درباره آن حرف می‌زند. سرمربی جوان گاندوها پرده از مشکل اصلی تیمش برداشت: نگرش کرسی نشینان ذوب آهن. به ادعای ربیعی دست اندرکاران مجموعه ذوب آهن از «رأس شرکت و حتی فراتر از آن» فقط می‌خواهند «ذوب‌آهن در لیگ بماند». این دیدگاه مقامات بالادست در مجموعه ذوب آهن با بلندپروازی‌های مربی جوان سبزوسفیدپوشان اصفهانی مغایرت دارد.
تاریخ را که ورق بزنیم و به فصل پیش برگردیم به یادمی آوریم همین موضوع باعث جدایی ربیعی از جمع نارنجی پوشان رفسنجانی شد. سکاندار سابق مس که با هدایت خود در لیگ بیستم برای اولین بار مجوز حضور این تیم در بالاترین سطح رقابت‌های باشگاهی را به دست آورده بود پس از سه فصل حضور در این ماراتن جذاب تیمش را به رتبه پنجم لیگ رساند. هدف بعدی ربیعی روی نیمکت مس رفسنجان کسب سهمیه رقابت‌های آسیایی برای تیمش بود؛ اما وقتی دید کرسی نشینان مس شرایط لازم برای تحقق خواسته او را مهیا نکردند عطای حضور در رفسنجان را به لقایش بخشید.
ربیعی با این تصمیم قاطع خود و جدایی از تیمی که به آن تعلق خاطر داشت و به نوعی دست پرورده وی به حساب می‌آمد، نشان داد رزومه مربیگری برای این سکاندار جوان از هرچیزی مهمتر است. ربیعی جوان دوست داشت پس از سه فصل حضور روی نیمکت نارنجی پوشان در لیگ برتر و کسب سه رتبه ۸، ۶ و۵ با این تیم رفسنجانی حضور در تورنمنت آسایی را تجربه کند؛ اما نگرش مدیران مس با پروژه رو به جلوی او همخوانی نداشت. برای آنها همین که تیم تازه واردشان در بین ۵ تیم بالانشین جایگاهی برای خود دست و پا کند بسنده می‌کرد.
این تفاوت دیدگاه راه ربیعی را از مس جدا کرد. او تابستان فصل پیش با کوله باری از تجربه راهی اصفهان شد تا ماجراجویی جدیدی در ذوب آهن در پیش بگیرد. محمد ربیعی از همان روز معارفه اش در باشگاه ذوب آهن با پافشاری بر نگاه «واقع بینانه» اش به فوتبال تأکید کرد ذوب آهن برای رشد و بازگشت به دوران اوج نیاز به برنامه ای سه ساله دارد. ربیعی با اشاره به اینکه اهل «رؤیافروشى» نیست عنوان کردکه ذوب آهن براى اینکه بتواند با تیم هاى برترى که پنج سال اخیر در جمع شش تیم بالاى جدول لیگ برتر بوده اند رقابت کند و براى کسب سهمیه آسیایى بجنگد، علاوه برتقویت آکادمى خود و بحث «بازیکن سازى» باید به «تیمسازى» هم بپردازد و باصرف «هزینه اى معقول»؛ یعنى هزینه اى حداقل برابر با تیم هاى بالانشین، ابزار رقابت بامدعیان را فراهم کند.
ربیعی با علم به همه اینها و با روشن کردن تکلیف خودش و هواداران و مدیران باشگاه از همان روز نخست، پروژه جدیدش را روی نیمکت سبزپوشان با برنامه مدنظر خود پیش برد. او بارها و بارها جسته و گریخته به مشکلاتی که خود و بازیکنانش در این راه با آن مواجه هستند اشاره می‌کرد تا اینکه پنجشنبه هفته گذشته و پس از توقف تیمش در فولادشهر برفی در برابر ببرهای مازنی دل به دریا زد و گفت هرآنچه باید می‌گفت.
ربیعی که پیش از این و در پایان هفته دهم با استعفا از هدایت ذوب آهن گفته بود می‌رود تا هوای تازه ای به این تیم اصفهانی تزریق شود این بار آب پاکی را روی دست هواداران این تیم باریشه و پرافتخار ریخت و گفت برای آنهایی که در رأس ذوب آهن قرار دارند باقی ماندن این تیم اصفهانی در لیگ برتر کفایت می‌کند. سرمربی جوان گاندوها در پایان تأکید کرد اگر این دیدگاه تغییر نیابد ادامه همکاری او با باشگاه ذوب آهن میسر نیست. همین اشاره مجمل کافی بود تا طرفداران تیم سبزپوش اصفهان متوجه شوند چرا از زمانی که ربیعی ردای مربیگری این تیم را به تن کرده شایعه جدایی او و پیوستنش به تیم‌های مطرح تر نیز همزمان قوت گرفته و هربار فصلی جدید بر این داستان افزوده می‌شود.
با این تفاسیر، هیچ بعید نیست اگر خواسته‌های ربیعی تا پیش از شروع نیم فصل دوم محقق نشود و شرایط برای پیش بردن پروژه او در ذوب آهن فراهم نشود این سرمربی همان راهی را پیش بگیرد که تابستان پیش در رفسنجان طی کرد: خروج از باشگاه.
ربیعی تا به اینجای کار به وعده اش عمل کرده و ذوب آهن را فصل پیش از رده نهم به رده پنجم رساند. او در فصل جاری هم با بازیکنان کم نام و نشانش در برابر تیم‌های مدعی و تا بن دندان مسلح لیگ خوب نتیجه گرفته اما این چیزی نیست که سرمربی بلندپرواز ذوب آهن را متقاعد کند. بدون شک ربیعی دیگر به اینکه دوباره فصل را با ایستادن در رده پنجم به پایان برساند تن نمی‌دهد و برای همین از مدیران باشگاه اصفهانی خواسته تا شرایط را برای ترقی بیش از پیش تیمش فراهم کنند. او البته به وضوح آینده ذوب آهن را برای کرسی نشین‌های این مجموعه ترسیم و تأکید کرد اگر تیمش برای ادامه رقابت‌ها تقویت نشود هیچ بعید نیست تا پایان فصل فانوس به دست حرکت کرده و دغدغه آنها تنها سقوط نکردن باشد. درست همان که مدیران ذوب آهن می‌خواهند. دقیقاً همان بلایی که این روزها مس رفسنجان به آن دچار شده است.
این وسط کرسی نشین‌های ذوب آهن باید هرچه زودتر تکلیف خود را از تیمداری در لیگ برتر فوتبال ایران مشخص کنند؛ یا رومی روم یا زنگی زنگ. هرچه نباشد این تیم عنوان نایب قهرمانی آسیا را در کارنامه خود یدک می‌کشد اما اگر بخواهد با همین فرمان کج دار و مریز پیش برود، به همان سرنوشتی دچار می‌شود که فصل پیش پیکان به آن دچار شد. ذوب آهن اگر می‌خواهد فقط به فکر «بازیکن سازی» باشد نه «تیم سازی»، آن وقت دیگر حتی بقا در لیگ برتر هم برایش آرزویی دست نیافتنی خواهد شد.
مرضیه غفاریان
