با نگاهی اجمالی به عملکرد سپاهان و ذوبآهن در بازار تابستانی میتوان گفت تیم سبزپوش اصفهان هوشمندانه تر و هدفمندتر از همشهری طلایی پوش خود سبد خریدش را پر کرده است. ذوبآهن که زودتر از سایر تیم های لیگ با سپردن سکان هدایت گاندوها به قاسم حدادی فر، تکلیف نیمکت تیم در فصل پیشرو را روشن کرد، اگرچه با جیب نه چندان پر وارد بازار شد اما تا به اینجای کار، بیشتر بازیکنانی که جذب کرده در راستای ترمیم و تقویت تیم بوده اند؛ آن هم بر اساس منابع مالی محدودی که در اختیار داشته است.
از تمدید قرارداد گلرهای سابق گاندوها گرفته تا بازگرداندن احسان پهلوان، هافبک باتجربه و پیشین ذوب؛ محمدجواد محمدی، مهاجم سابق این تیم و امیرحسین جدی و آرش قادری، دو مهره دفاعی با سابقه حضور در جمع سبزپوشان اصفهانی در فصول گذشته و همچنین جذب چند بازیکن جوان برای تزریق خون تازه به رگ گاندوها و از همه مهمتر، پوشاندن پیراهن سبز به تن جلالالدین علیمحمدی، کاپیتان بیحاشیه و بااخلاق سالهای نه چندان دور سپاهان؛ با این تفاسیر، پربیراه نیست اگر مدعی شویم خریدهای ذوب آهن اگرچه پرزرق و برق نیستند اما همگی در راستای برطرف کردن نقاط ضعف تیم به جمع شاگردان حدادی فر اضافه شدهاند؛ چه آنهایی که سابقه بازی در اصفهان را در کارنامه خود دارند و این تجربه حضور در ذوبآهن یا حتی سپاهان میتواند با تطبیق سریع تر آنها با جو تیم به کار گاندوها بیاید و چه جوانانی که برای نخستین بار قرار است با پیراهن سبز تیم اصفهانی پا به میادین بگذارند و انگیزه بالای آنها برای اثبات توانایی های شان، میتواند به موتور محرکه ای برای تیم حدادی فر تبدیل شود.
همین کافی است برای اینکه مدعی شویم که ذوبآهن در بازار پیش فصل با وجود بودجه محدود، عملکردی هوشمندانه و هدفمند داشته است. این تیم با فعالیت کم سروصدا اما حساب شده در نقل و انتقالات؛ از تمدید قرارداد با مهره های کلیدی گاندوها تا بازگرداندن ستاره های پیشین و جذب جوان تازه نفس برای ایجاد انگیزه و تحرک در ترکیب گاندوها در فصل پیش رو می تواند دستکم و در بدبینانه ترین حالت ممکن پا به پای تیم های میانه جدول پیش رود و از اعتبار ذوب آهن کبیر دفاع کند.
همشهری طلایی پوش ذوب آهن هم در این کارزار دست روی دست نگذاشته است. کرسی نشینان سپاهان با سپردن فرماندهی ارتش طلایی اصفهان به نسل طلایی این تیم و بازگرداندن محرم نویدکیا به نیمکت مربیگری، بارقه های امید را در دل هواداران پرشور سپاهان برای بازگشت تیم محبوبشان به دوران اوج زنده کردند. بازگشت احسان حاج صفی و امید نورافکن نیز این امیدواری را پررنگ تر کرده و در کنار آن، جذب مهره های جوان و باکیفیتی چون آرش رضاوند، مجید علیاری، عارف حاجیعیدی و محمدمهدی لطفی هم باعث شده اسکلت سپاهان هرچه بیشتر و بهتر برای صف آرایی برابر رقبا جان بگیرد؛ با همه اینها نمی توان منکر این قضیه شد که تیم محرم همچنان با کمبودی مهم آن هم در خط مقدم مواجه است. با کوچ رضا شکاری به پایتخت و تیم سرخپوش این دیار، درگیری مهدی لیموچی با مصدومیت حداقل تا اواسط نیم فصل و همچنین کوک کردن ساز جدایی از جانب محمدمهدی محبی و احتمال قطع همکاری سپاهان با رضا اسدی، زردپوشان اصفهانی در نوک حمله وضعیت مطلوبی نخواهند داشت. چه اینکه بیشتر بازیکنان جذب شده در فاز هجومی در بازار تابستانی نیز بیشتر از آنکه در پست فوروارد به کار آیند توانایی بازی در نقش وینگر و هافبک هجومی دارند. در این بین امید سپاهان برای باز کردن دروازه رقبا به جواد آقاییپور و کاوه رضایی است که اولی فصل گذشته بیشتر با آسیب دیدگی های پیاپی دست و پنجه نرم می کرد و دومی هم با ۳۳ سال سن و تنها ۶ گل و ۳ پاس گل در کارنامه خود، عملکردی نه چندان قابل دفاع داشت و بعید است سایر گزینه های هجومی نیز بتوانند در فصل پیش رو دغدغه اصلی خط حمله سپاهانِ محرم را برطرف کنند.
سپاهان این روز ها یک مهاجم ششدانگ و زهردار که هر بار پا به توپ میشود در کنار آقایی پور و سایر مهره های هجومی طلایی پوش، لرزه بر اندام مدافعان حریف بیندازد و توانایی نفوذ به سد دفاعی آنها و فروریختن سنگر رقبا را داشته باشد، کم دارد و دست محرم در این پست برای چیینش هرچه بهتر سربازانش در مستطیل سبز بسته است؛ اما در مقابل، در پست دروازه، سپاهان از حضور سه سنگربان توانمند یعنی اخباری، حسینی و میرزازاد بهره می برد؛ وضعیتی که انتخاب گلر اصلی را به معمایی پیچیده برای نویدکیا بدل خواهد کرد و نوید رقابتی سنگین و فشرده برای حراست از سنگر طلاییها را می دهد؛ رقابتی که اگر به درستی مدیریت نشود، میتواند به چالشی بزرگ برای سپاهان بدل شود؛ چرا که از قدیم گفته اند: «دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند»، چه برسد به حکمرانی سه سلطان در یک دروازه!
شاید بهتر بود سپاهانی ها به جای انتقال حسینی از تهران به نصف جهان روی جذب یک مهاجم تمامعیار تمرکز میکردند؛ با همه اینها ماهی را هروقت از آب بگیری تازه است، سپاهان باید در ادامه و تا کار از دست نرفته از یک طرف هرطور شده رضایت محبی را به پایبند بودن به قراردادش جلب کند و از سوی دیگر برای تقویت هرچه بهتر ارتش طلایی در فاز هجومی یک مهاجم باکیفیت به سبد خرید خود اضافه کند. سپاهان در این فصل با بازگرداندن نسل طلایی، ستاره های قدیمی و جذب جوانان مستعد در مسیر درستی قرار گرفته و تحقق رؤیای کسب جام طلا پس از یک دهه برای زردپوشان اصفهانی دور از دسترس نیست، به شرط آنکه همچون فصول گذشته خط آتشی آتشین داشته باشند.
اما در حالی که سپاهانی ها همچنان به دنبال تکمیل پازل خود هستند، همشهری سبزپوش آنها با جیب نه چندان پرپول تیمی ساخته که اگر انسجام و اعتماد به نفس داشته باشد، بعید نیست در مستطیل سبز رقیبی هوشمند، واقع بین و آماده برای غافلگیر کردن مدعیان باشد و آنها را به درد سر بیاندازد، حتی ارتش طلایی اصفهان را؛ با این تفاسیر، می توان مدعی شد ذوب آهنِ حدادی فر تا به اینجای کار از سپاهانِ نویدکیا یک بر صفر پیش افتاده است.
مرضیه غفاریان
