پرونده استعفای ربیعی هنوز روی میز است. بیش از یک هفته از زمانی که سرمربی جوان ذوبی‌ها از سمت خود کناره گیری کرد گذشته اما همچنان تکلیف سکاندار این تیم اصفهانی در ادامه رقابت‌های لیگ در هاله ای از ابهام قرار دارد، چرا که ربیعی بر جدایی مصر است و مدیران باشگاه اصفهانی بر ادامه همکاری با او پافشاری می‌کنند و همین اصرار و انکار، کلاف سرگردان نیمکت مربیگری ذوبی‌ها را پیچیده‌تر از قبل کرده است.
در پایان هفته دهم لیگ ربیعی پس از شکست تیمش در اردکان در نشست خبری با کناره گیری از هدایت گاندوها تأکید کرد با این کار می‌خواهد بدون هیچ «بهانه ای» دست باشگاه را برای تغییر «بدون هیچ تعارفی، حرفه‌ای و دقیق» باز بگذارد. کرسی نشینان باشگاه اصفهانی هم «قاطعانه» با این تصمیم ربیعی مخالفت کردند؛ اما این پایان ماجرا نبود. سرمربی ذوب‌آهن، در آخرین روز هفته گذشته بار دیگر و این بار صورت کتبی استعفانامه خود را به مدیران باشگاه تقدیم کرد.
این برای اولین بار نیست که محمد ربیعی تصمیم گرفته راهش را از سبزپوشان اصفهانی جدا کند اما هیچ بعید نیست آخرین بار باشد. ربیعی از همان هفته‌های آغازین لیگ گذشته که کارش را با نشستن روی نیمکت سبزها استارت زدهوای رفتن در سر داشت. می توان مدعی شد ساک او برای ترک تیم همیشه آماده بود. بهترین شاهد بر این مدعا هم بندی است که در قرارداد ما بین او و باشگاه ذوب گنجانده شده و طبق آن طرفین می توانند با پرداخت ۵۰درصد مبلغ پایه قرارداد به صورت یکطرفه آن را فسخ کند.
با توجه به همین بند هم از زمانی که ربیعی کارش را در ذوب شروع کرد به محض آنکه فرکانس امواج زلزله اطراف نیمکت مربیگری سایر تیم‌های لیگ برتری حس می شد، همزمان نام سرمربی ذوب آهن به آن تیم لینک می‌شد و شایعه جدایی او از گاندوها در شهر می‌پیچید. آخرین مورد آن هم همین چند هفته پیش بود؛ زمانی که محرم نویدکیا ردای مربیگری نارنجی پوشان رفسنجانی را از تن درآورد و مدیران باشگاه مس برآن شدند تا ربیعی را دوباره به رفسنجان برگردانند اما با مخالفت باشگاه اصفهانی مواجه شدند.
این بار هم بعید نیست پای باشگاه دیگری در میان باشد. هرچند محمد ربیعی دلیل استعفای خود را نیاز ذوب آهن به «هوای تازه» و «تحول جدید» عنوان کرده اما درخواست وی از مدیران باشگاه بر تصمیم گیری حرفه ای و دقیق در این باره و در ادامه زیربار تصمیم باشگاه بر ادامه همکاری نرفتن این نکته را به ذهن ها متبادر می کند که این سرمربی گاندوهاست که به هوای تازه ای نیاز دارد. نمی‌توان منکر زحمات ربیعی در ذوب آهن و نتایج خوب او و شاگردان سبزپوشش در برابر مدعیان شد در طول سکانداری او در تیم اصفهانی شد، بی انصفای است اگر رساندن ذوب آهن به جمع ۵ تیم برتر در فصل گذشته با هدایت ربیعی را نادیده بگیریم؛ اما به جرأت هم می‌توان مدعی شد که ذوب آهن با هدایت ربیعی در فصل پیش و در ۱۰ هفته گذشته لیگ جاری می‌توانست نتایج بهتری هم کسب کند اگر هر روز فصل جدیدی به داستان رفت و برگشت‌های او اضافه نمی شد. وقتی مربی، دلش با تیم نباشد چه انتظاری می‌توان از شاگردان؟ بازیکنان با چه امیدی دل به فرامین مربی ای باید بدهند که ساک به دست منتظر صدور برگ خروجش از باشگاه و مترصد جدایی است؟
شاید بهتر باشد این بار مدیران باشگاه اصفهانی با درخواست ربیعی موافقت کنند و فکر تازه ای به حال نیمکت سرمربیگری تیم خود بکنند. ربیعی عزمش را جزم کرده بر جدایی و این را با ارسال استعفانامه رسمی خود به باشگاه نشان داده است. شاید او از برآورده نشدن توقعاتش در باشگاه ذوب به ستوه آمده و کاسه صبرش لبریز شده و شاید هم تصمیم دارد شانس خود را با نشستن روی نیمکت تیم دیگری امتحان کند؛ او بارها گزینه مربیگری فولاد بوده و شایعه مذاکره سپاهان با گل محمدی این احتمال را قوت می بخشد که اگر کوچ سرمربی سرخپوشان اهوازی به اصفهان رنگ واقعیت بگیرد داستان ربیعی- فولاد دوباره از سر گرفته شود. شاید هم خود ربیعی خیال کوچ به تیم همشهری ذوب به سرش زده و خبرهایی در قفا در این باره در حال وقوع باشد. به هر حال هرچه هست این بار ذوب آهن باید تکلیف خود و سرمربی تیمش را یک بار برای همیشه روشن کند. یا رومی روم یا زنگی زنگ؛ یا با برآورده کردن تمامی درخواست‌های ربیعی مهر پایانی بر داستان جدایی‌های وی بزنند یا اینکه برگ خروج او از باشگاه را به دستش بدهند و کسی را روی نیمکت این تیم اصفهانی بنشانند که علاوه بر داشتن توانایی کافی در هدایت ذوب آهن، هر آن «بی بهانه» یا با «بهانه» ساز جدایی کوک نکند. دود بلاتکلیفی نیمکت مربیگری ذوب آهن بیش از همه به چشم این تیم خواهد رفت و گاندوها را دچار بحران می‌کند. ذوب آهن این روزها با ایستادن در رده یازدهم شرایط خوبی ندارند و باید هرچه زودتر تکلیف سکاندار این تیم مشخص شود.
مرضیه غفاریان
