با اینکه می گویند در همیشه بر یک پاشنه نمی چرخد اما چند فصلی است که در باشگاه ذوب آهن عکس این قضیه ثابت شده است. پیش از آنکه سوت پایان فصل به صدا در آید مهره های کلیدی این تیم ساز جدایی کوک می کنند؛ این بار هم این ساز به دست ستاره گلزن ذوبی ها افتاده است: مجید علیاری.
هفته پیش خبر رسید که مهاجم ۲۹ ساله گاندوها به دلیل اختلافات مالی با باشگاه ذوب‌آهن و عدم حل آن از سوی کرسی نشینان باشگاه اصفهانی از حضور در تمرینات تیمش سر باز زده است. از سوی دیگر اما خبرها حاکی از این بوده که علیاری با پیشنهادی از سوی باشگاه همشهری مواجه شده و قصد دارد فصل آینده با پوشیدن پیراهن طلایی سپاهان پای به میادین بگذارد. اینکه این خبر چقدر واقعیت دارد را گذر زمان مشخص می کند. درحقیقت اینکه مقصد کجا باشد هم فرقی در اصل ماجرا ایجاد نمی کند؛ قصه این است که فصل پیش و پیش تر هم ذوب آهن با این دست داستان ها کم مواجه نشد؛ فقط نام شخصیت اول آن متفاوت بود؛ گاهی هم زمان روی دادن آن کمی فرق داشت. ذوبی ها دیگر به کوچ ستاره های خود به تیم های دیگر عادت کرده اند؛ این همان دری است که در این تیم اصفهانی مدتهاست بر یک پاشنه می چرخد.
سال گذشته این محمد جواد محمدی و محمد حسین اسلامی بودند که ساکشان را برداشته و مسیر خروج ازباشگاه را در پیش گرفتند؛ دو مهره کلیدی تیم ربیعی در فصل بیست و سوم که در مجموع با ۱۱ گل زده و ۳ پاس گل روی یک سوم گل های تیمشان تأثیر مستقیمی داشتند به جای تمدید قرار داد راه خود را از تیم اصفهانی جدا کردند و دست ذوب آهن را در لیگ بیست و چهارم در پوست گردو گذاشتند. این برای اولین بار نبود که گاندوها به راحتی پدیده هایی که با درخشش در این تیم سر زبان ها افتاده را به نفع سایر تیم ها از دست دادند؛ با توجه به شایعه ای که این روزها در شهر پیچیده برای آخرین بار هم نخواهد بود. چرا که علیاری، بازیکنی که با ۷ گل و ۳ پاس گل به تنهایی در حدود یک دوم گل های تیمش نقش پر رنگی ایفا کرده تصمیم گرفته از جمع گاندوها جدا شود؛ بدتر از همه اینکه این بازیکن پیش از پایان فصل سر ناسازگاری برداشته و از حضور در تمرینات تیمش امتناع کرده است. نمی توان منکر تأثیرگذاری منفی غیبت این مهاجم در سه بازی باقیمانده روی عملکرد ذوب و جایگاه گاندوها در انتهای فصل شد اما تعهد تیمی برای این قبیل بازیکنان حرفه ای(!) هیچ محلی از اعراب ندارد در حالی که در مقابل انتظار دارند باشگاه تعهدات مالی خود را در قبال آنها تمام و کمال انجام دهد.
در این میان اما نمی توان نقش مدیران باشگاه ذوب آهن را هم در وقوع این قصه پرغصه تکراری برای سبزوسفیدها اصفهان نادیده گرفت. همانها که بارها و بارها شاهد بوده اند چطور مدعیان لیگ پیش از پایان فصل برای پدیده های سبزپوش، فرش قرمز پهن می کنند تا به راحتی آنها را در بازار تابستانی صید کنند؛ با این حال کوچک ترین تلاشی برای پیشگیری از قطور شدن این داستان با سرفصل های جدید نمی کنند. کمترین کاری که می توان در این زمینه انجام داد شل کردن سر کیسه برای حفظ ستاره ها است؛ آن هم در حالی که ذوبی ها بهتر از هر کسی می دانند بودجه باشگاه برای جذب ستاره های جایگزین کفاف نمی دهد. بهترین نوشدارو برای پیشگیری از نزار شدن ذوب آهن در اکثر پست ها در فصول اخیر حفظ مهره های کلیدی این تیم بوده که متأسفانه از سوی سردمداران این باشگاه هیچ وقعی به آن نهاده نشده و در نهایت هم شاهد چرخش یک در دیگر بر پاشنه قدیمی در ذوب آهن بوده ایم؛ همان دری که منجر به فرش قرمز پهن کردن برای بازگشت ستاره های سابق به ذوب آهن می شده؛ ستاره هایی که در روزهای درخشش خود با بی مهری تمام باشگاهی که در آن رشد کرده را رها کرده اند و حالا که دوران افولشان را طی می کنند با آغوش باز باشگاه سابق خود مواجه می شوند! و این داستان همچنان ادامه دارد…
مرضیه غفاریان
